Een onbekende valt, en in zijn val valt hij -- mijn leven binnen.…

Een gedicht: de punt van de staart van een kat die -- al de hoek om is.…

ze vertelde over haar gevangenis ze vertelde het drie keer in de hoop dat men begreep dat ze door haar dwang alles drie keer zeggen moest ze vertelde het drie keer in de hoop dat men zou horen wat ze zei en zou begrijpen waarom ze zo vaak treurig was en zo zelden blij ze vroeg het drie keer in de hoop dat ze zou krijgen wat ze vroeg…

Is het een teken? Nee, tekens verschijnen als -- ze niet nodig zijn.…

Weer een stille dag, aan het raam denk ik lang na -- over de regen.…

Ik pook in de as van de olijfpitten en -- ik ruik mijn heimwee.…

Geen geluid betekent dood, afwezigheid van leven, de ervaring van vervreemding, rusteloos gedrag, angst voor de leegte, waaruit alles ontstaat. daarom prefereer ik kroegrumoer, hard gelach, ook al staat dat voor twijfel en verlegenheid, de confettiklanken van een zwetende kermis, een pianosonate die uit een open raam dreint, het gewijde gezang…

Jij ligt te slapen, en ik besef, er is niets -- niets belangrijkers.…

Het is net als toen, alsof ik gevallen ben -- tussen twee tijden.…

Muren beschermen je en ze sluiten je op -- tot ze instorten.…

Alles is Gewicht en Tegenwicht: het Lot en -- het Rad van Fortuin.…

Het regent vannacht, zomerherinneringen -- worden weggespoeld.…

Ze kleedde zich uit, onbezorgd of ze iets zou -- willen verbergen.…

We volgen geen weg naar een doel, we aarzelen -- en drentelen wat.…

Je hoeft nergens heen, er is een Weg, je wandelt -- Dat is het leven.…

Bang scharrel ik rond, er zijn hier grote gaten -- die ik niet kan zien.…

toen ik terugkeerde naar het noorden liet ik mezelf horen: harder lager heser ik werd wakker zonder stem ik reisde naar het licht sprak zacht iedereen leek te luisteren ik was zachter voor mezelf zong een toontje lager ik leerde zwijgen 100 dagen stil hoe het was het stemde tot nadenken…

Een vraag, Hypatia, Hoe voelt het Om uit de duisternis te treden? Niet weggestopt in een donkere kamer? Hoe is het, Hypatia, Om zó helder te denken? Je vader voorbij te streven? Dat hij plaats maakt voor jou? Luister, Hypatia, Voel je het kloppen van je hart? Als men in het atrium rekenkundig probeert te vatten wat je zegt? Als je uitweidt…

Ze vindt mij aardig, ze heeft dus mensenkennis -- of is ze juist dom?…

Vanaf de rivier overal bos met ridderzwam, elfenbankjes en witbebaarde bomen Soms valt er een stilte en hoor ik de boomkruiper hier en daar is er een steen die beschreven staat op de kaart van dit gebied die geen kaart is maar een opsomming van kruispunten, bruggen en solitaire bomen Vanavond zal ik rusten in een gemakkelijke stoel…