De oude drempel slijt niet verder, mijn bezoek -- stapt er overheen.…

Alsof ik hem bespot heb of De liefde, zo gewond droomt hij mij op snelle benen een hindevrouw met pijl en boog de bevallige evenknie van de centauren even schuw, maar ranker even bescheiden maar niet belerend even wijs, maar een vrouw even vrij, maar onderworpen aan zijn verlangen om mijn verlangens te bezitten, en mij te laten…

Vrede verbindt Vanir en Asir spugen speeksel scheppen Kvasir wijzer dan wijs wetend orakel dwergen doden hem doen honing bij bloed mengen zo mede mede der dichters wordt het weergeld wat Suttungr’s wilde woede stilt bewaakt door Gunlödd Baugi, Suttungr’s broer belooft het brouwsel Odin voor de oogst, offer en loon maar Gunlödd…

Orde in de kom: de grootste vissen boven -- kleintjes onderin.…

We spreken elkaar gauw weer, straks, vanmiddag: 's nachts -- wanneer jij thuiskomt.…

Op de toespraak volgt een stil applaus, de handen -- heffen de glazen.…

Vanaf het eiland het meer over, een man zingt -- en de zon staat laag.…

Achteraf zie je wat er is gebeurd en hoe -- voorspelbaar het was.…

Zoiets doe je niet heimelijk maar tactisch, zo -- dat het niet opvalt.…

In de verhalen over vroeger lees je hoe -- men toen terugkeek.…

Er zijn nog plaatsen, zoals steeds, op de stoelen -- naast de directeur.…

Mensen verwijten me mijn gewone gezicht: 'Je moet rust nemen!'…

Buiten is de aarde, het leven van longen, harten en benen Buiten ervaren we het wonder van alles om ons heen Buiten beleven we het wonder wie we zijn Binnen is de hemel, de scheppende ziel van ons leven met elkaar Binnen ontplooien we ons en geven we het beste Binnen staan we open voor wat de wereld biedt Open laat ik buiten naar binnen…

Er drijft een dunne zee boven de zee, ik zweef overal, oneindig tussen voorouders en ongeborenen De zee kust en speelt trekt me onder water mee in hoge schuimkoppen die uiteenspatten in mijn nieuwe regenboogslierten over de zee, van de zee de barende zee verzwelgende zee verdampende zee die diepten van dalen maakt, scheppende duisternis…

Onrust. Lotte is ziek Ik pak mijn rugzak mijn kompas en wat kleren doe mijn laarzen aan, een jas en ga de deur uit Op weg naar Lotte Alleen zijn met mezelf Zolang ik onderweg ben zal ze blijven leven zal ze niet doodgaan Ze gaat niet dood, het mag niet Ze gaat niet dood, ze gaat niet dood Nee, nee, nu nog niet Het is nog niet de tijd…

Hoog in de bergen: stilte, de afwezigheid -- vooral van mezelf.…

wacht tot het blad beschreven is de inkt gedroogd het suizen verdwijnt iemand uit zijn kamer komt de taal van oorlog dooft we de doden horen wreedheid weerloos wordt mededogen de sleutel en het koningswoord liefde is…

Er komen steeds meer kleuren in de vlag tot het hele spectrum straalt als een zon een baken op de onrustige reis Het is maar een vlag geweldloze communicatie in de wind een zwijgende blik De stok een toverstaf een zieneres, baken van geduld uit goed hout gesneden Eik en linde, vlier, vijg en kers de bomen van Moeder Aarde beuk en…

Wat betekent het, dat jij mijn handen zomaar -- in de jouwe neemt?…

een korrel zand schuift traag over het duin een zuchtje lucht perst zich door een kier een straaltje licht vindt de weg naar buiten alles blijft open niets wordt gedicht…