nooit zal hij het vinden al vaart hij nog zo veel en ver er is ook geen enkele vaste plek die hem kan binden die hem wordt gewezen door wie weet dan ook maar welke ster hij weet ook echt niet wat hij zoekt waarop hij eigenlijk jaagt en dus wordt hij steeds weer voor een nieuwe reis geboekt steeds weer opnieuw uitgedaagd nu heeft…

De kapotte buik van de vogelverschrikker: neststro, maar geen nest.…

Jouw brief laat ik gesloten tot hij te oud is om nog in te willen zien dat het anders had gekund: uitgesproken wat er is gebeurd in mij Ik vind niet wat jij vindt van mij ik vind alleen jou in mij Ik zie niet wat jij ziet in mij ik zie alleen jou groeien in mij maar dat houd ik voor mij…

ook vannacht weer het grote pogen om te slapen het aan elkaar plakken van stukjes wat ooit is geweest van wat het meest is blijven hangen in verdrongen verlangen en wachten dat alles tot een nieuwe leugen wordt gesmeed geschoeid op een gedroomde leest en al worstelend worden de flarden tot een onsamenhangend geheel geschapen…

Soms droom ik van een nieuwe start een nieuwe wereld, de aarde zonder menselijke ondeugden alleen goddelijke geboortes van behulpzaamheid en wijsheid zodat die woorden in onbruik raken eindelijk geen audities meer van ingebeelde komieken met eindeloze smerigheid hun bundeling van eeuwen dwang, vernedering en misbruik in de grap van…

De ruiten beslaan, en er staat: ik ben er ook – als je het niet ziet.…

Ze glippen binnen door een kier tussen schaamte en fatsoen hun lichaam gaat liggen op de wegwerphoezen en ruikt de verwachting niet het ontsmettingsmiddel op mijn handen, niet het rubber om hun kloppende verlangen naar mijn nabijheid, hun fantasie maakt mij begeerlijk de vrouw van hun dromen aan den lijve gedacht Buiten wacht de…

mensen denken mensen weten mensen denken te weten mensen overschatten mensen beschaven mensen overschatten hun beschaven waarschijnlijk iets te volhardend in typisch mensenfouten en - streken en als er weer een beschaving is geweken gaat hij weer opnieuw denken en weten z’n beschaven overschatten een herhaling van dezelfde menselijke…

het laken dreef als een ijsschots over mijn bed zo helder zag ik hoe het nog even was en hoe het worden zou boven droomden kinderen het kleine grote leven stille tranen vinden alleen de weg…

Onhandig stamelt ze excuses, verlegen – met zijn gedachten.…

Soms kijk jij op, luisterend of er iemand is, dan val ik niet in jouw armen, zo intiem zijn wij niet met elkaar hoeveel ik ook van jou hou Ik kom zo dichtbij als mogelijk is ik wit mijn schaduwen, was me in de geuren van jouw huis en sluip rond als een spook zonder laken Soms kraakt er iets dan kijk jij even op zonder te zien waar ik…

We zwermen de grens over waar de drempel een muur was de wachters zijn grootziend de boeren ploegen voort We banen ons een weg uit de kou door de rozen rechts, de lelies links rood en wit dwarrelen de blaadjes achter ons We zijn met velen morgen met meer er rolt een donder door de wolken de kinderen worden onrustig de ouders halen…

Een gast: voorzichtig gaat ze zitten op een stoel – die ze nog niet kent.…

het nieuwbouwhuis modern en fijn zal in de smaak vallen maar voorlopig zullen haar jonge muren nog geen verhalen uitstralen of vertellen die eeuwenoude kasteelruïne zal met haar restanten in sprekende beeldtaal schillen fantasie bij menigeen afpellen bij het zien van dat iele boompje met haar jonge twijgen zal je blik vaak snel naar…

We staan dicht bij elkaar zonder elkaar aan te raken dat doen we ondergronds in het luchtige wormenbed ver van de kwetterende eksters op onze armen, de pijlen van de piepende parkieten met het nieuws van de dag en de schreeuwende meeuwen We doen het in het donker likken aan elkaars sappen en verstrengelen ons Mieren dulden we niet…

In mijn hoofd zit jij daar nog, om ons waait de wind – van jouw verhalen.…

Vroeger in de doucheruimte van het zwembad Stelde Gerard eens zijn scrotum ten toon Alsook zo'n kanjer van een Habakuk Welke wij met argusogen bekeken Hoewel zich ook bij Erik reeds voortijdig Wat haar begon af te tekenen Waren wij verder nog maar lulletjes rozewater En voelden ons onzijdig en onzeker Gerard was het die bij juffrouw Geesink…

's Avonds rekt het licht zich langzaam uit, even nog – raakt het alles aan.…

Hij is niet gewoon, dakloos, en hij doet alsof – hij is zoals ik.…

Er is een horizon vol zwaartekracht gestorven in geruchten uit een droomland alsof er een boot met een vergeten ziel door het warme zand van de woestijn vaart alle emoties zijn weer als die van een kind een geest danst rond kwetsbare schoonheid maten komen zij aan zij, eenzame wolven verliefde libellen zweven in die ratio tussen weifelende…