4.278 resultaten.
Ik kan de namen dragen
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 124 Vervreemd ben ik
Van de naam die mij
Bij mijn geboorte
Is gegeven -
Als men mij roept
Reageer ik niet meer
Want ik weet niet
Of ze mij bedoelen,
Of een van de vele anderen
Die in mij wonen, die de
Namen dragen die mij ooit
Door medemensen werden gegeven
Zonder dat ik daar zelf
Om vroeg, toch kan ik de
Namen dragen,
Daarvoor…
standplaats
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 92 daar te staan
tegen een bakstenen muur
lucht in te zuigen,
met getuite lippen
langzaam
uitblazen,
rust vinden
in wijdte rondom
benen gekruisigd door
zichzelf
wederhelft
gevangen in schaduw
de terugblik
naar jezelf…
Als het kalf verdronken is
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 80 voor het venster
staat een cactusplant
met doorns
heel hard en scherp
zij staken
door mijn vel
heel diep naar binnen
ik riep nog
haal die plant
daar bij dat raam vandaan
wachtend tot sint juttemis…
Ook as kan gelezen worden
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 135 Het was je vurigste wens
In rook op te gaan
Als het eenmaal zover was,
Onder de grond was
Ook maar niks,
Grond, daar had
Je een leven lang
Niets mee gehad -
Dan maar de louterende
Vlammenzee, een vlammend
Protest tegen alles
Dat was misgegaan
In de jaren dat je hier was -
Nu ben je tot as vergaan,
Tot stof ben je weergekeerd…
tranenbuik
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 87 emoties klotsen tegendraads...
een roep om vrijheid,
waar monden spreken onder
klankloos verdriet
er ebt een glimlach weg
tussen hart en hoofd
de dagen
sluiten zich tot één
lafenis breekt
losse woorden uit hun vorm
en vlindert ze naar buiten
de ruiten van het eenzame huis
spiegelen de morgenzon tot
gruis op rode daken…
Verkleuren
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 97 fragmenten vallen
als dagboeken omlaag
lege bladzijden
spreken boekdelen
over het lot
dat haar was toegedicht
gelijk een wees
zet ze de regenboog
almaar dikker aan
om zo geluk over haarzelf
af te roepen
langzaam verkleurt de herfst…
Met duizend armen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 209 Ik omhels je
Met duizend armen,
Wolkenlucht die
Het steeds vaker
Aflegt tegen de
Zonnestralen die
Je indringend doorboren -
Hier begint het ochtendlicht te gloren,
Wordt in wolken en zonneschijn
Mijn nieuwe dag geboren…
Projectie doorzien
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 75 Wat we dagelijks waarnemen,
is in werkelijkheid illusie.
Ons leven is een filmtheater.
Wat onze hersenen projecteren,
zijn onze zelfgemaakte films.
Wat onze oren horen vervormen we.
Wat onze ogen zien vervalsen we.
Wat krom is projecteren mensen recht.
Wie is eigenlijk onze regisseur?
Wie schrijft onze recenties?
Wie horen en wie kijken…
Het wit tussen de regels
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 152 Weet je, het zijn niet
De woorden die je aan
Het papier hebt toevertrouwd
Die mij wat te zeggen hebben -
Zij staren mij betekenisloos aan,
Zwart op wit, hooguit van weerloze waarde,
Veeleer is daar het wit
Tussen je regels, tussen de woorden
Die je aan mij schrijft,
Dat mij verplettert,
Dat mij tot waanzin drijft…
Noem het geen leven
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 94 Noem het geen leven,
Noem het wat je wilt,
Maar noem het geen leven -
Immers, de donkerte wenkt
Zoals het leven je wenkte
Toen je werd afgedreven
Van haar die je liefhad,
Die je gekregen had
En weer af moest staan,
En nu aan de zijlijn
Staat te schreien omdat
Jij wat je ooit zonder
Het te beseffen als geschenk
Gekregen hebt…
weergave
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 226 de wind
slingert van tak
tot tak
vogels komen aangestormd
voor mij een stille plas
en dan verdwijn ik langzaam
in een regenbui
het stelt niets voor
al herhaal ik het honderd
maal
ik geef enkel weer
wat ik zie
al zou ik graag over andere dingen
willen spreken
het is mijn beeld…
Gezonken schip
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 162 Het noodlot reeds beklonken
de bemanning telkens dronken
de kapitein verlaat de kroeg
een oceaan ligt voor de boeg
het huwelijk moest stranden
niet bestand tegen de golven
thuisgebracht naar verre landen
in de kajuit daar juicht het leven
schuimend bier en schaamhaar
aan de geschiedenis gegeven
rond de mast schreeuwen de eeuwen
in de…
Wanneer niemand je hoort
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 397 mijn wachten laat een afdruk na
in de aarde waarop ik sta
het lichaam als een oude eik
mijn benen wortels
slank en rond
na al die jaren ben ik hier
vastgegroeid
in deze grond
en niemand lijkt te horen
wat ik zeg
er hangt een blad
net voor mijn mond…
Alle andere dagen niet
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 80 Charlie Brown: Er komt een dag,
dat we zullen doodgaan Snoopy.
Snoopy: Dat is waar,
maar alle andere dagen niet.…
Psychologe
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 117 Ze ziet een man zitten
met een duister verleden
maar ze ziet hem niet resideren
zoals hij er eenzamer bivakkeert
er zijn geen sentimenten
in zijn ratio of eerzucht
geen leedvermaak of wraakzucht
er is een stilte in zijn binnenste
en hij zit ermee
dat ze hem zo ziet brommen
alsof zijn duister verleden
niet meezit in zijn vertoeven.…
Ze staan vooraan
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 116 Tot nog toe weggekeken
Door iedereen die op
Hun pad kwam -
De straat werd voor ze
Overgestoken, om hen maar niet
In de ogen te hoeven kijken,
Om hen maar niet te hoeven zien -
Maar vandaag, vandaag
Lijkt de lucht zo maar geklaard,
En hebben ze een ereplaats,
Ze staan zo waar vooraan
Nu hun moeder,
De moeder van alle armen,…
vol beweging
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 221 't gewapend glas verdwijnt
't marmer, hard en ongenaakbaar
verliest langzaamaan elke herinnering
de muren bewegen onder het nieuwe gewicht
van hedendaags licht en wat de tijd niet dragen kon
wordt in aanwezigheid van de zon nagejaagd door de wind
verhalen raken bekneld tussen puin en achterwege
gebleven gesprekken
't huis maakt zich klaar…
Sta stil en kijk
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 203 Ren niet weg,
Ontspan je spieren
In armen en benen,
Sla niet op de vlucht -
Vandaag hoef je geen
Kilometers te vreten,
Sta stil en kijk
Gewoon naar de lucht
Waar de zilveren tortel
Zich zachtjes wiegt
In de kruin van
Je eigen dennenboom
Zij gaat niet weg
Zo lang jij er bent
En in stilte naar haar kijkt,
Zij gaat niet weg…
Verder dan de dingen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 131 Wolvega, des ochtends vroeg
Ik heb de hel bezocht,
Inclusief haar duivels
Met ontstoken ogen
Die mij spottend jouwden
Om mijn onvermogen
En mij vertelden
Dat ook de reis
Naar gene zijde
Wegens mijn zondeval
Voorwaar niet lukken zal…
Ze zeggen dat het dans is
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 99 Ze zeggen dat het dans is,
Maar het is veel meer
Dan dat -
Het zijn de golven
Van het brein waarin
Het menselijke weten
Zich kennen laat,
Waarin denken en voelen
Samen bewegen, samen dansen,
Waarin ze samen gelukkig zijn…