zie haar stappen in het wit maagdelijk vlies van moeder aarde zal zij snappen hoe het zit ondraaglijk verlies van grote waarde streel haar voeten koud als ijs bevroren door gebrek aan aandacht ik zal boeten verdiende prijs volg haar spoor tot waar de maan wacht…

weg van bomen die steeds dikker worden bladeren die het blauw groenwaaien in de lucht van wortels waarvoor stenen zijn gevlucht jarenlange traagheid die ze plet in hun verzet van dichte ramen met hun blinde ogen in beton dat rotter wordt door oxiderend leven van dagen die als zand hun levens slijten in woestijnen van de tijd…

Ik zag het aan je handen die mijn wangen streelden Ik zag het aan je ogen die glansden in het kille licht van een nachtlampje Maar vooral zag ik het aan je lippen die voorzichtig playbackten maar zo, dat ik het kon verstaan... Ga weg. Ik ben maar weggegaan...…

Als plotseling een deurtje opengaat dat al die tijd gesloten was Als je met iemand praat die altijd zo dicht bij je staat maar niet was te bereiken Dan merk je pas dat leven alle kant op gaat en ook bij situaties zonder hoop die wendingen kan maken waardoor het kluwen wordt ontward en je een zucht kunt slaken Dan slaan de ramen van je…

Niets dat nu mijn stemming om kan buigen Dus troost ik mij met regels die ik dicht en morgen zal ik voor haar aangezicht weer stotterend mijn spijt staan te betuigen Hoe heb ik haar vertrouwen kunnen schaden Waar vond ik de door mij verwenste moed Was het, dat ik door aandachtzucht gevoed mijzelf met rampspoed wist te overladen Ik weet:…

Ik had iets speciaals het was gevoel, onbegrensd een woord, onverstoord Ik wilde weten En liet het zegel breken Om slechts te vinden dat er een kind werd vermoord…

Huiverend in de kilte van de nacht, verkleumd naar liefde gesmacht. Verloren onschuld van de jeugd, gegeven één moment van vreugd. Gelaten het leven zoals het was, verleden onder een stolp van glas.…

Ik stond laatst op een rommelmarkt, ik had nog zo veel troep. Daar vond ik een mooi plaatsje, op een brede stoep. Links plaatste ik de barbies, wat weckflessen en een sprei. En op de rest mijn boeken, dit was een hele rij. Toen ik ze daar zag liggen, ging er van alles door me heen. Geen enkel kon ik missen, Bekeek ze één voor één.…

Zij kent zo haar dagen haar woorden en haar zinnen Ze kent haar eerste liefde van buiten en van binnen Hij kent zo zijn verschiet gekozen en gezocht Zijn eeuwig aller eerste verraden en bekocht De waarheid is gegaan in de leegte van de vragen waar slechts pijn is te verdragen die de boete heeft gedaan.…

als hel van spijt zo overtreft dat er geen dag of nacht is en ik geen hand vind van wie dierbaar is geen schouders om het leed te dragen geen ogen die de tranen stromen geen stem die woorden troost als hel van spijt zo overtreft dan breekt het mij tot as…