Lavendelvelden Tussen hoge bergen door De geur van Frankrijk…

Ze zat in de zon met haar zonnebril op ze had iets berustends, de tijd aan zichzelf de jongen die haar de bestelling kwam brengen kwam loom-onverschillig de onze opnemen nog voordat wij de eerste slok tot ons namen stond zij alweer op en verdween uit het zicht de wind die het zand meenam langs het terras voerde ook, 'en- passant…

door de wolken trokken wij op zoek naar wat wij misten witte dorpen zagen wij in een helder en klaar licht de koelte van het groen voelden wij in patio's de vreugde van het water hoorden wij in de fonteinen in kathedralen roken wij het geloof in heiligen met luide stemmen proefden wij het noodlot en het leven en alles wat wij vonden…

ik zag hem plots tussen de ruïnes van een grieks theater - adembenemend beeld met reisgids in de hand alsof een god (even op uitstap in het land) verdiept in de gezangen van een rei over zichzelf een eigentijdse versie vond één decorwissel en dramascène later verbrak hij de extase en liep me prompt in een alledaagse boog voorbij…

Als na een dagenlange reis de geur van oleander mijn hoofd omringt het azuurblauw mijn ogen binnendringt mijn smaakt ontwaakt door stracciatella-ijs dan klopt mijn hart een warmer ritme het landschap danst dan dankt en bidt ze Als door de vroege geur van cappuccino de ranke zeilen langs de kim flaneren de cipressen hun schaduw…

Diep in dit bos bij die mooie Iep mijn eerste jeugdherinnering wat voelde `k mij ellendeling hoewel ik die nacht prima sliep Daarna een jaar da`k vol beminde we dwaalden tochten magnifiek ik vond bij palm mijn romantiek maar wat vond jij bij deze Linde? Iets verder van het pad vandaan ook dit slanke dennetje aangedaan en dieper in mijn…

We bewogen onze armen als lichtbogen onder water. Fel gekleurde vissen schoten alle kanten uit, hun vluchten was een vinden zonder zoeken. Wij rustten op onze zelfgemaakte instrumenten van stilte. Je kon een speld horen vallen, een waterdruppel van een lotusblad. De zon bewoog traag tussen de heuvels twee handen die een oranje ballon…

Met seks had Sjaan nog niet zo veel ervaring en dus, bedenkend: 'Wat niet is, kan komen', besprak ze haar vakantietoer naar Rome. Intens was haar verlangen naar een paring. Verheugd, de reis te hebben ondernomen, ontmoette zij een man, - een openbaring! - die gauw al kwam met zijn amourverklaring. Hij was precies de macho van d'r dromen.…

Ik zie de zee en begin te dromen. Alsof een droom uit zal komen. Ik zwem in het water omhoog en omlaag, maar wat ik zie is nogal vaag. Plotseling doe ik mijn ogen open en zwem niet meer in de zee. Ik lig terug op mijn handdoek, maar ken nog steeds de droom.…

het zand de zee de duinen de zon en ook de wind meeuwen boten surfers het spelen van een kind lopen langs de vloedlijn een duik nemen in zee zout proeven op je lippen geen radio of tv je ogen sluiten dromend weg van iedereen geluiden van heel ver voelen je bent alleen een hand beroert je schouder "hee, slaap je?" …

Als buren voorjaar denken hun wielenwagen wekken uit zijn winterslaap maakt hij langzaam hoge poten op een krappe parkeerplaats Hij gaapt, hebben en houden binnengedragen, schoenen uitgesloten voor de deur ‘ver weg zeker? vragen wij ‘nee hoor, een paar dagen’ Poten gelicht na de laatste doos schrapt een rechtse bocht buurgezin…

honderd kleuren blauw strelen stil jouw stranden onstuimig groen herrees waar eens de bossen brandden de pijn trok weg het uitzicht bleef een dal vol nachtegalen in de hitte rond het plein zwijgen de platanen hun middagslaap verstoord door het kraaien van de hanen de tijd staat stil het leven duurt al honderd jaren eeuwig…

kamperen bleek ‘terug naar de natuur’ de zoektocht naar een langvervlogen leven en wij, gejaagde mensen, werden even de jagers van het allereerste uur we waren door een trotse stam omgeven die aangestoken door een heilig vuur begon aan een vergeten avontuur de borst vooruit, het lege hoofd geheven wel jammer dat de regen niet bedaarde…

Ik neem je mee Ver over zee Ver over land Naar 'n uitgestrekt strand. Wolken verspreiden De geur van olijven Vlinders beminnen Voldaan overwinnen. Zon overgoten Intens genoten…

op benen van brons sta je tot je enkels in het water met gestrekte armen vang je lucht en water in een schaal la nina beeld in een fontein geeft de lichtheid aan het leven…

Oh lijf van Andalusië je warme ronde vormen lagen te wachten aan de kust, te wachten tot ik kwam. Oh lijf van Andalusië de olie over je lichaam werd verwarmd door de zon en maakte me hongerig en heet Oh lijf van Andalusië netkousen van boomgaarden versieren je glooiingen en maakten me wild als een stier Oh lijf van Andalusië zeven…

ijskoud stampte de wind door jouw witte straatjes in het nauw gedreven hield hij zo het leven achter de gesloten luiken de sinaasappelbomen rond jouw plein het bronzen kind in jouw fontein verkleumd verlaten de wind vond rust op een bankje bij de kerk de hemel brak het licht bracht leven in jouw wit de zon deed weer zijn werk…

Ergens in de buurt van Sneek op het warmste uur van de warmste dag van de warmste week. Aangespoelde moeders op de rand van een zwembad vol kinderkopjes. Twee lieve kindjes spetteren traantjes van geluk op vader z'n krant.…

Diepblauw gekleurde bewegingen ontlokken de diepte een kracht die het ritme verankert in een kiem van harmonie. Beschermende rotsen weerkatsen de melodie van zeegeruis als een fluisterend echo van vergangelijkheid. Zoekend in mythisch verleden ontwaakt de slaperige geest er draaft een dunne draad terug in de tijd naar het oorspronkelijk…

Vergrijsde olijfbomen leiden de weg naar het dorp de hitte drukt zwaar en loom op het plein in de stilte van het middaguur zingen slechts de krekels een hond ligt hijgend gevangen in het spel van zon en schaduw onder de cypres zit een vrouw in roerloos zwart een leven trekt voorbij…