Het huilen van de eigen borelingen Konden wij moeders nauwelijks verdragen Er stapelde zich steen op lege magen Toen wij als min richting verdienste gingen Het rijkeluiskroost kon het ook niet helpen Dat het bij de elite was geboren Dus zoogden wij het zonder te ontsporen De tranenvloed was nauwelijks te stelpen Wanneer wij ‘s nachts eenzaam…

De vrouwen van houthakkers en flotteurs Begonnen toen het gas zijn entree maakte De toevoer van de bomen daardoor staakte Te denken hoe vul ik mijn platte beurs? Nu in Parijs haast niets meer valt te stoken De huizen er van steen worden gebouwd We zijn en blijven weliswaar getrouwd Maar er zijn donkere tijden aangebroken We blijven regelmatig…

Naar buiten kijken na 't ontwaken de buitenwereld beschouwen vroeg in de morgen? Je voelt je geborgen bezit nog van nacht van maan kussen en laken Naar buiten kijken ontluikend groen,vogels en hun nestelen bespieden Er zijn van die lieden die niet aarzelen naar binnen te blikken Je gade slaan zonder blozen door -hetzelfde…

je lichaam heb je me geboden als een boek waarlangs mijn vingers tastend braille lazen: je was de toetssteen voor mijn evolutieleer ik liep geen krassen aan je op het waren barsten…

in 'n waterval van haren die mijn zinnen strelen: ogen die m'n woorden lokken & je mond met een lach die veel belooft…

Kom maar lieverd, roept een vrouw die in mijn richting kijkt. Ik stal mijn fiets, ik ben er al maar wie ze op het oog heeft speelt onverstoord, passanten hebben ons gehoord, ze lachen dat is mooi, de vrouw achter de bloemen beaamt dat we elkaar best vaker lieverd mogen noemen.…

ik ken je niet maar jij was in mijn slaap vannacht & zong een lied bij het gevoel waarmee ik uit de droom geholpen werd…

Herinnering geschilderd door een meester; impressies van de broeierig, rode dagen waarin het vreemde, amarante vuur mij zinnen streelt, me onderhuids beroert. Haar wonderlijke schoonheid lijkt omgeven door een indolente dorpsidylle. Zij accumuleert de werkelijkheid en buigt daarbij de tijd en ruimte om. Gehuld in dit gehucht van alledag…

I. Een trireem bezeilt de Middelandse zee en banjert over blauw-azuren baren. Er vliegt een meeuw op hoge winden mee, een zachter briesje streelt Hypatia’s haren. Zephyrus schenkt haar z’n gunstige zegen; hij keurt d’r zoektocht naar de waarheid goed. Krijsend spreekt een albatros hem tegen en waarschuwt haar voor nakende tegenspoed.…

Dit bronzen buitenbeentje vond ik op de markt op haar rug lag zij daar tussen roze lampenkappen en allerhande koperwaar. Op haar billen een teken van de meester wanneer ik haar goed bekijk zijn de borsten perfect ongelijk.…

Ze breit een huis uit blauw mohair weeft van dun zilverdraad een raam dat schittert in de najaarszon. Van hennep haakt ze strak een deur met witte steken opgesierd als droeg hij fier een kraag van Brussels kant. En uit de rode schoorsteen blazen grijze watten wolken stil omhoog terwijl zij rustig voortborduurt. Met zuiverzijden kruisjes…

zij wordt niet koud of heet maar kent het klappen van de zweep is hier de meesteres feilloos voelt ze haar cliënten aan laat ze pas gaan als zij volledig zijn gestript in het spel van lust en pijn kent de paden van de hel die door extravaganten nooit belopen zijn zij draagt slechts latex wanten totaal verdwaasd zit naakt te…

soms ben jij een lief kanariepietje op een motorfietsfiets richting CS jou zien en je horen zingen echo’s van herinneringen tot je over een holle, bolle brug verdwijnt…

Hij kwam de Wallen leeg van scrotum afgelopen en ging de Damstraat naar de hoek van het Rokin, maar bij De Nes had hij alweer behoorlijk zin om een mienet of een coïtus te gaan kopen. Hij maakte rechtsomkeer, op weg naar het begin waar hij die dag was aangevangen met ontknopen van hemd en broek, zijn slip de billen af te stropen en zich te…

Van alle dingen die bleven kleur van groene ogen hard als smaragd een wilskrachtige mond die wist van wat en wie Puntjes van een tekening verbonden met lijntjes jij liet zien welke verbindingen kleefden perspectief lieten zien Schaduwen dansten vier, zes armen voor je om een onzichtbaar lichaam maar ik kon de naam niet onderscheiden…

Wanneer de merel zingt zie ik je flaneren jouw lijnen als een landschap vormen rivieren in hoopvol verlangen jouw lichaam houdt mijn drift in toom als de vleermuis vliegt koester ik mijn dromen aan jouw boezem jouw lichaamsvormen mediteren mijn gedachten.…

Hij zorgt ervoor, de klokkenmaker, dat een dode klok, weer helder slaat. Hij wil erg graag, de ideoloog, dat een gestorven idee, weer volop leven gaat. Hij zorgt ervoor, de moedige soldaat, dat een levend mens, straks sterven gaat. Alleen de moeders, van de klokkenmakers, van de ideologen en van de soldaten weten. Zij kijken…

Haar heb ik genood plaats te nemen op de bank Kieskeurig zag ik haar ogen dwalen over de geboden zitplaats Haar mond -gesloten- vond ze die troon ondermaats Van mijn stem de klank deed haar schroom overwinnen 'zet bij sneeuw of regen,deze zetel binnen' vroeg ze me -binnensmonds-.…

Geef nooit het hele hart aan een vrouw vol passie, die het niet op waarde schat. Ook al lijkt het zeker na enkele weken, iedere kus zal haar hartstocht verder doen verbleken. Liefde is voor haar slechts een vergankelijk lot; een kort en dromerig genot. En ook al beweren zoete lippen het tegendeel, ach, prille, zotte minnaar, weet jij veel.…

Verborgen hield je je voor zon voor regen, harde wind .............m'n kind Verborgen voor me al die keren Ik herkende je aan je kleur, je patroon de blos op je wangen Ook je bewegingen waren me verre van vreemd Ik legde m'n oor te luisteren aan je gezangen M'n kind het fladderen zal je........ niet verleren.…