In een winterse laan staat een stoere hoge boom wit besneeuwd verheft hij zich, onopvallend voor zich uit knarsend, boven het luidruchtige verkeer uit niet zwichtend voor de kou en de last alsof bomen aanvoelen dat de lente alles zal herstellen Onder die boom rust een doelloze zwerver die ooit ergens liefde gaf en kreeg, onopvallend onder…

lees me in de wolken in de haren op jouw arm door de vele regendruppels in het haardvuur lekker warm lees me in jouw dromen in de golven van de zee door sneeuw te ontcijferen neem je mij voor altijd mee lees me in de Lente in het ontluiken van de natuur door mijn uitdagende oogopslag in de kleuren van ieder uur zo blijf ik voor altijd…

Het is zo gezond, te lopen, te wandelen te fietsen, het is zo gezond te bewegen te sporten de buitenlucht te kiezen, het is zo gezond en wel zo dodelijk: Want je loopt op een zebra en de vouwen worden uit je pantalon gereden, je wandelt en een draad hangt gespannen over het pad, onthoofd je zowat. Je rijdt op een fiets en een…

Geen moeten wat mijn behang ontsiert geen later wat mijn kleur bepaalt maar een hand vol zonnestralen wiens warmte ik koester en ik schrijf dankbaar op je nachtkussen even vroeger dan te laat.…

De ontembare wilde in de woeste nacht vol sterke drank geestespijn lichaamspijn is het een wonder dat wij het lijden willen overstijgen met van alles en nog wat? Terug naar het grote Niets toen we nog geen pijn kenden, wat wil God toch van ons? Of is dat God niet? De woorden striemen mijn rug een eindeloze geseling het bloed is volmaakt…

alleen in verzet sta je daar of vergis je je doorgedraaid in zelfbeklag klaag je aan vastgeketend in een donkere wereld schreeuw je woordeloos alsof niemand je horen wil je legt je waardigheid af ontdoet je van je zelfrespect kaal en naakt sta je staart de wereld aan met grote ogen strek je je handen uit en voel je hoe de regen…

even de draad kwijt val dan ragfijn als een spin terug in je web…

De November wind doet zich te goed aan mijn onrust.…

bespaar de dalen door de bergen op je pad voorgoed te slechten…

het kost wat jaren om te weten dat slagen in het leven verdraaid en haaks staat op het slagen in de dood dat grote daden niet meer werken maar enkel lucht en leven en slechts het kleine rest dat trots vervliegt in 't ijle avondlicht het achterlaten van het liefs jij kent het delen van de last en ook de kunst van overleven…

banen verkleuren ezelsoren steeds groter tijd voor nieuw behang…

Waar blijft de wind in mijn goede hoed? waar blijft de wind om kerktoren en klokken van mijn gemoed? waar blijft de wind in mijn binnenste? de wind in de schaamte? de wind in mijn angsten? de wind rond mijn vangsten van de dag over trekvaart en de wijdse tuinen van een ziel die ik ben en daar is de harde wind zij is geschoren nog jong van…

Men zegt: da’ k het hart op de tong draag, echter, neen te zeggen tegen een vraag, vergt nu net iets meer moed, dan het gewicht van het hart op de tong!…

ik loop vandaag wat heen en weer te sjouwen met manden wasgoed van en naar de lijn de wind is west zuidwest met zonneschijn geweldig weer voor handen uit de mouwen ik voel me goed en kan een berg verstouwen het is een lust de vrouw in huis te zijn ik vouw en strijk de was voor groot en klein van wie hier wonen wil ik blijven hou’en wanneer…

gedachtes in kroniek summier in uitvoering of toegewijd en nauwkeurig gehaast in nonchalance een register van lotgevallen tegelijk een vergeetboek inkt verbleekt in onleesbaar van loodgrijze pagina’s…

Alle mooie dingen duren te kort, alle leuke dingen zijn te snel voorbij, alle grappen zijn al eens gehoord en alle fantastische dingen vervliegen als damp in de wind. Alle geweldige dingen, komen maar een keer voor, alle bloemen verwelken, alle bomen verliezen hun blad, aan alles komt een eind en daarom is het zaak, te…

Er huist in mij een droog skelet wat beenderen, een ribbenkast een puzzel in elkaar gezet die hier en daar wat strammer past het durft behoorlijk hard te kraken als botjes draaien in hun kom van ’s morgens al bij het ontwaken de dokter noemt het ouderdom ik noem het kunst, een soort talent mijn innerlijke componist mijn nek, mijn rug,…

Met elke seconde worden we ouder met elk kwartier gaat het omhoog, met elk half uur, moeten we onthouden, wat ons in ’s hemelsnaam bewoog, met elk uur is de dag een stukje verder met elke maaltijd, drie uur erbij, en als de nacht over de stad valt is de ouderdom weer een stapje dichterbij. Met elke ademtocht die we maken, met elke…

als avondritueel leest mijn liefje voor zijn stem rondt de dag áf, voor het slapengaan ik luister naar gedichten met eigen melodie of een mooi kinderboek met spannend avontuur mijn armen wachten hem na het sluiten van het boek…

het lied der stilte zingt schone melodieën ingetogen mooi…