goedenacht
rijk aan gedrevenheid
is de smetteloze
wiens jacht op vunzigheid
vereeuwigd in al zijn zonden
hij dient in den nevel
van de nachtelijke aard van
beslommeringen zich enkel
te bekommeren
om de stille gang door de spelonken
waar vrees en duivel heersen
hij kent geen deemoed in de herkenning
waar speer en drietand zich spijbelend
hebben losgerukt van het beleg
dat zijn lenden behoeden voor zijn
naakte mededogen
empathie jubileert slechts in zijn geweten
nochtans is zijn beloning
de onwetendheid waarin
het platvloerse volk zich
vermag te verkeren
want wie in den hemelen
komt spieden naar de troon
van de grote vader zal dezes zijn toorn
uitwerpen gelijk een visser aan boord
van het ruimteschip dat ook wel
het melkwegstelsel wordt genoemd
vergeeft mijn kwalijk schrijven, het is
de nacht die mijn wankel evenwicht
exposeert als kunst, al wel in het schuivend
licht dat niet wenst te
worden getutoyeerd
... op zoek met drang naar liefde, gedwongen liefde wat geen liefde kan en mag zijn ...
Schrijver: elze, 16 maart 2019Geplaatst in de categorie: emoties