2.358 resultaten.
De Spin
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 109 De spin poederde haar poten
wit en paars
en nog een kleur
Ze zei tegen haar ouders
dat ze niet
helemaal niet
moesten opblijven
laat staan zich zorgen maken
Ik ben een frivool
doch
eerbaar meisje,
brulde de spin
tegen haar spiegelbeeld
en holde naar het feest
De volgende dag
berichtte de krant
over een spin
gevangen
in een bokaal…
Onsterfelijkheid
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 133 Onsterfelijkheid,
de lege vormfactor tussen vlees en droom,
zonder stilstand de eeuwige spiraal afglijden
ingekapseld in de slotvaste tijdscapsule
Slechts bittere weerspiegelingen zouden resten
en de nasleep van uitstervende tremolo’s,
met in elke oogknippering
de vergankelijkheid van een klaproos
Obligaat toekijken op afscheid en verscheiden…
Als droom ontwaakt
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 234 Steeds weer dat raam, zijn stoel, haar naam
het trage rood van de rozenhaag die roze oogt
een nooit gesnoeide kersenboom
nog steeds niet uitgebloeid
zolang haar wangen bloesems dragen
ook deze winter zomert zij nog na
hij plukt haar uit zijn dromen zodat
met het uitzicht op voorbije dagen
dit venster zich niet sluit…
Regendag
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 107 De lucht is afgezonken als een grijs dok
donkere wolken tornen de regen los
die striemend valt op de spetterende
schaal van de straat
haastig golft een veld van paraplus
nat opgestoken glimmend overgoten
fietsers rijden voorover gebogen in
een zorgelijke horde malende pedalen
de wind haakt in regenjassen
reizigers bij de bushalte.…
Steeds voortdurender
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 87 geen enkele tijd heelt
graag wonden, draaien
daarom maan en aarde
in een grote boog om
elkaar heen? Ongeveer
1,3 lichtseconde om
precies te zijn, ruimte
kent geen tijd zoals wij
geen genade, ook geen
wonden meer, steeds
dieper, verder, definifief
onherhaalbaar, steeds
exclusiever lopen we
ons landschap uit…
Gesprek
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 100 Ik praatte met haar over leven
Over koetjes en kalfjes
die vallen en opstaan
Ik zei niemand is
perfect
Ze schudde haar kledij van zich af
en ik besefte dat ik nog veel
te leren had…
Kast vol Jassen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 129 Een kast vol jassen
Mogen wij in ons leven passen
De één zit als gegoten
In de ander word je uitgefloten
Je wordt beoordeeld naar de jas die je draagt
Er is bijna niemand die naar de inhoud vraagt
Ga je een keer bloot
Dan schrikken de meesten zich dood
Zien ze je gaan
Zoals je eigenlijk in het leven wilt staan
Incognito is de jas…
Een zonnige winterse dag
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 457 Zonnestralen glinsteren door de kruinen van bomen.
Schapen lopen onwennig op het besneeuwde weiland.
Een moeder met een klein kindje aan de hand.
Dat met haar meegetrokken slee wat loopt te dromen.
Zo maar een beeldimpressie van een gewone winterse donderdag.
Eenvoudige gebeurtenissen die ik zo graag aanschouwen mag.…
Naar het Evoluon.
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 87 Meteen bij aankomst al spleten mijn ogen toe.
Een ufo zwevend boven een kraakhelder gazon.
Een kerk voor techneuten. Compleet met carillon.
Ik ging er met opa en oma naar de toekomst toe.
Van bijna alles weet ik sinds die dag het hoe.
En dat de expositie ergens bovenaan begon.
het was een museum waar alles mocht en kon.
Ik kreeg een souvenir…
Waarschuwing aan alle dichters!
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 212 mijn laatste vers is van de site gehaald
en ik ben het, die daar dus flink van baalt
Het vrij vertaalde vers, dat mocht dus niet
wel gek dat men ze her en der toch ziet.…
Ster
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 116 Een ster is gedachteloos
onverwachts oud geworden
om niets bekommerd
Een ster ontlokt verwondering
uit verre expansiedromen,
ondanks eenzaamheid op grote afstand
Wanneer we haar mysteries bezingen
is ze mogelijk reeds weggevlekt
in cryptische zelfbegoocheling
Evenwel,
ondanks alles,
blijft ze stralen.…
De tijd
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 151 De tijd, neergevlijd op een velours divan,
aanziet nagenoeg achteloos
een optocht van mensen vol als boeken.
Met een geresigneerde handbeweging,
laat hij de stoet des levens passeren,
hautain wuivend, met gebogen pols.
Zelfgenoegzaam ligt hij erbij,
woordeloos manend tot voortgang,
zonder fatsoen en zonder geheugen.
Eigengereid en zonder…
Oud en Nieuw
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 129 langzaam sloop
het een in het ander
en dan plots
zijn dertien dorpen
familie van elkander
een trouwpartij
in het groot;
van wie krijg ik
een warme hand
wie staat op als
de kouwe kant
je kunt ook zeggen
om middernacht
werd de teerling geworpen,
had ik zo gedacht
de naam was reeds bekend
en doorheen het eerste ochtendgloren
zal…
Hang- en sluitwerk
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 108 De straat is dagelijks, alles heeft een geur
en elke geur heeft een plaats.
Ginds verdwijnt thuiskomst in een woning,
vindt een dakloze een kerk, loopt
een wandelaar met de klok mee, weifelen
dwaalvogels bij bestemming, bijten
remmen zich vast in piepend ijzer en
bezegelen hangsloten inpandige leegstand.
Onbepaalde geur kent geen toekomst…
Anonymus
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 89 je deed moeite mij te plezieren met
de gesloten envelop: mijn naam in ronde letters
jouw cadeau: een diner voor twee
maar mooier het gedicht
'Een reden als een andere'*
(...) Dromen wegen die iets?
Dichten, is dat eenzaam?
Niet bijzonder.
En toch ga je door?
Dat is een oud verhaal (...)
of we ooit het samen dineren beleven
die vraag…
de naald
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 95 moeilijk ben je te vinden
vooral in een hooiberg
nochtans je hebt een oog
maar je ziet er niet door
soms kruip je er doorheen
en dan heb je geluk
mensen slaken kreten
wanneer je kunt prikken
dus voor mij…
kan je eeuwig stikken…
zwart gat
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 91 deze kamer bevat het ongeboren licht
niemand verhaalt van moederschoot
van een tijd nog zonder aangezicht
onwetend dat dit aan duister ontsproot
een geheugen graaft om niet te vergeten
leven zindert als een streling over de huid
o liefde, zal ooit nog iemand van mij weten
als een kluis van steen en mos mij omsluit…
vrolijk gedicht
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 182 dit gedicht is als
met helium gevulde vorm
kleur en vrolijkheid
dansend door de wolken naar de zon
in mijn kinderhand
de levenslange schrik
de holte van het touw
dat is ontglipt
schoonheid die
eenmaal losgelaten
zelf de weg naar boven heeft gevonden…
oude Friese Schouw
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 295 een oude Friese Schouw is zíj
zoveel meer dan geurend hout
penseelstreken op wit papier
zij weet van harde winters
en van de jonge mei
zij is een oude boot
en zóveel meer
dan alle Friese meren
de tijd ligt stil
In haar verweerde schoot
.
aquarel Friese Schouw ; van Jan van der Steen…
zoeken naar
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 162 de aarde is niet langer plat
doch redelijkerwijs
het fornuis braakt gekookte melk
het gas vergeten
er smoort een vroege ochtend in
lichaamstaal en hoofdelijke stemming
we hebben onszelf onthouden toen
iedereen vergat ons te weten
hoe vind ik mijn huis terug voorbij
de kruising van wegen
een streep licht tussen nachten
of mens onder…