Een sonnet moet voldoen aan allerlei zaken zoals aan de regels van metrum en rijm en binnen dat kader moet men een gedichtje maken afstandelijk en absoluut geen geslijm ik schreeuw het liever van de daken met mooie woorden en soms gerijm wil ik de mensen raken tot het punt van het onvermijdelijk katzwijm dus zal ik schrijven wat ik mooi…

het is een sombere dag vandaag aan 't strand de zee is ruw, het is guur en nat ze loopt met blote voeten op het schelpenzand blonde haren wapperen in de stormachtige wind koude zeewater prikkelt haar voeten blik gericht op de einder smoort in 't grauw gooit schelpjes naar de woeste golven kijkt vervolgens blij en verheugd…

ik reisde naar de eilanden blind stof aan de voet over geschakelde vlekken aarde kwam daglicht mij tegemoet langs de hele horizon werd het licht gespleten door kreten van meeuwen aandachtig bestudeerde ik de omtrek een gekartelde inham de los lopende lus van een wegbuigende kust en als genadige inval de witte rand van het strand…

De wind ruist langs het trillend blad glas houdt zich staande ik loop naar ’t terras wankel drink ik het leven voorbij de dood verjaart die telt niet meer ik niet minder het lege glas dat staat…

In oktober zal het sneeuwen, zegt mijn collega. Ze draagt een zonnebril met bolle glazen en ziet de wereld voller. Tussen het oogsten van de tarwe en het rooien van de bieten zal het land zich wit tooien. De herfst zal kort duren, kaal worden vòòr haar tijd, vroege winterbruid. Het zal niet koud zijn onder het stro, het rottend loof. We zullen…

Er vliegt een kraai naar binnen zwart ik camoufleer mij achter handen gekrijs door merg en been een klauw uit een poot vingerkootjes, kijk ze hangen donkere schaduw glijdt langs de muur ik nagel mij een rouwrand…

het heeft wel wat die knots gekke autorace in Mans de herrie, de kermis, alsmede de enorme drommen publiek de mooie sexy meiden gestoken in vaak bijzondere tuniek het gehuil der motoren, lichtflitsen van de koplampen die 's nachts de hemel sieren het moeten overnachten in de buitenlucht, vaak in de regen op het zand gelegen…

Vrolijk straalt zijn rode roos haar warmte tegemoet koude rilling een tweede hands kus gedragen op handen beleefd bedank ik…

We kijken schrijlings van de nokken neer over het kale land dat geeft en nu brutaal ontmand in naaktheid weent. Het brandt in onze hoofden; het raast stormachtig langer dan die vijf minuten, dagen langer. Vandaag hebben ze ons liggen, tussen scherven, zien ons verbijten door de kogelgaten in rolluiken, de builen in onze harten. Maar plooien…

De zomer kijkt de winter na ongeschaafde planken zongedroogd en uitgewerkt net als hij die oude man de schrijver van weleer met verjaarde handen timmert hij ´n eigentijds verleden bij elkaar zijn nieuwe kabinet de winter achterhaald op afgeschreven hout dicht hij zijn leven…

Een straaltje licht het bos een fietser op het pad nog net te zien een man, hij was hier eerder zijn schim verdwijnt tussen de stammen ik ga voor dichterbij en zoek beschutting is het de koelte van het mos die mij bij zinnen brengt ik pak mijn fiets het licht gaat uit…

Uitgegroeid door de jaren heen laat hun bast de sporen zien holte als stille getuige de ruimte kan niet wijder zijn leven en dood trokken aan de tijd voorbij beknopt wat is geweest de stille boom…

mijn hond vermist, briefje op een verwaterde boom kettingbreuk, wat nu toch niet weer smerige handen inpoldering, dijkbewaking beperkt weliswaar maar toch, stel je voor geheugen op sterk water een vertrouwd adres straatnaam in kleine letters gezichten die terugkeren als je je ogen sluit gras dat weer fris ruikt glooiend als…

Zijn schim dwaalt door de nacht die het donker nauwelijks haalt de maan nog lang niet vol van zichzelf wacht rustig af hij droomt er van een vleermuis te zijn die scheert langs donkere takken zo schaduwt hij een hemellichaam tot een sterrennacht…

(‘naar het zich laat aanzien’) vraag niet hoe wij binnenkwamen ergens tussen lengte en ledig enkelen doch minder dan samen onder voorbehoud, nergens daglicht de kamer is met ruimte gevuld omringd door afstand, inwendig tot muren, verder dan afgelegen binnen lijnen, hoeken; bestendig overal ontbreekt ons praten dringt luisteren…

Als het leven mij zoekt ik me niet laat kennen gaat het mij onbeschaamd voor strooit met liefde die z’n plaats niet kent waar geen mens me ziet staan bekijk ik de dagen buiten mij om gevuld met gulle minnaars die hun eelt op handen dragen stille killers die doodleuk op facebook foto ‘s van slachtoffers…

Ik pelde de jaren één voor één uit hun schil draaide elke maand om hun as Terwijl de tijd rozen baarde vroeg ik me af waar jij was Intussen hebben wij Abraham gezien En sjouwen moeizaam ons verleden argeloos tussen twee popsongs door het zonnige terras van Badlust op Tussen bier en wijn keken blauwe ogen ogenblikkelijk verstilde de tijd…

de vaart in rustig vaarwater werd een dollemansrit ik hield mij staande en stootte mijn aangezicht ken uw grenzen terdege…

Toevallig kom je Voorbij en Leert mij Over mij Passerend zijn De mensen Hun inzichten de ontmoeting Blijvend is De kracht en wil Te ontkiemen Ieder tot wie die is  Een blik, een vraag Uiting van vertrouwen Voedt mij Inspireert mij  De kiem Het vormt zich Het leven Mijn leven Eens verstopt Nu uitgenodigd Te groeien en…

Nu de vroegte veel te laat zijn verslapen dag begroet is het ontbijt de lunch voorbij zijn krant bevat oud nieuws hij heeft vandaag een afspraak met zichzelf dat wel om zich nergens aan te houden hij neemt de tijd voor het te laat van toen…