173 resultaten.
Vernuft van vogels
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
306 de wereld treurt ligt lockdown
in zuchten en klagen vandaag
ijl en blauw in de warme
voorjaarszon in 't volle zicht
van vogels, ik nestel me op
het balkon en luister met een
hart dat tegen eigen ribben slaat
alles zingt stijgt op naar boven
met warmte binnenin dat uitstraalt
naar de mensen in 't volle zicht
van vogels in het openluchtconcert…
Het lied van Pasen
netgedicht
4.4 met 7 stemmen
293 Mijn land, o Nederland
omgord door trieste wolken
en volkeren die lijden
wil ik een lied met u zingen
onder een ijl blauwe hemel
in de stilte die hangt over
de boerderijen en de rij
bloesembomen in
isolatie vanaf mijn balkon
in de vriendelijke
voorjaarszon, een lied van leven
als eertijds met mijn kind dat wij
samen zongen
in de keuken…
Lockdown
netgedicht
4.1 met 7 stemmen
550 Het was geen tijd.
De lentezon
deed alles openbreken,
de wereld om me heen
bleef leeg en stil.
Nieuwe vogels
hoorde ik zingen.
Vuurwantsen
zag ik het terras veroveren.
Vreemde wezens
vulden dag na dag het scherm.
De dagen gingen hun eigen weg,
we konden ze niet volgen,
we verdwaalden.
Eén ding stond voor mij vast:
die anderhalve…
Ons verloren paradijs ?
netgedicht
5.0 met 3 stemmen
281 Op het speelplein van de steden en de dorpen
wordt de voorspelbare eindigheid uitgewist,
gedenktekens van de oude tijd, ook die van
wanhoop en extase, tranen lekken uit werelds
ogen door scheurtjes van de dageraad,
schudt aan de magere stammen van de levensboom
tegenspoed kerft zich in stenen, voorspoed als fossiel
als die de glans van…
Cijfers
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
351 zonovergoten microbiotische middag, dezelfde, met licht geschilderde hoofden die spreken, nog steeds
in onuitspreekbare cijfers,
de klimmende grafieken, de tomeloze val van diagrammen, van de geworvenen, van de verdorvenen
in onuitspreekbare cijfers,
de zorg om de tekorten, om wat verloren wordt en is, om wat nooit aankwam of verdwenen is
in…
De vleermuis dol van woede
netgedicht
5.0 met 2 stemmen
386 er is een boze kracht
die mij mijn
eigenheid wil ontnemen
hij volgt mij dag en nacht
wat niet bevrijd is
houdt gevangen
omringd door wereldse
belangen
zon valt op
kruinen van de bomen
de vleermuis
dol van woede
verscholen
in 't hol hondsdol
het woud vervult
van klagen rondom
haar plagen
zon schijnt
op onze kruinen
terwijl…
Gestrand
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
416 het zijn slechts de meeuwen
aan een stille waterkant
geen mens, geen voetstap in het zand
we zijn gestrand
in een onbekend land…
Doodlopend?
netgedicht
4.5 met 4 stemmen
285 Het zwerft eenzelvig op de werf
snijdt diepe krassen met zijn stem
het scherpst in elke vlucht en trede
breng de huivering in het lichaam,
huivering van onbekenden op ons erf,
een zwarte kraai die schipbreuk leed
die mij met beide klauwen beet, in
eigen ziel zijn thuisland meed, toen
ik zijn gouden kooi weer open deed,
werd het een vogel…
De levensverwachting bijgesteld
netgedicht
4.5 met 2 stemmen
334 ik adem mijn eigenwaarde
in een bos waar ik de bomen
met de holen van de virus voglen
in de corona nevel niet kan zien
en zuig mijn longen vol
met 't licht de adem van zuiverheid
vol van poëzie dat mij uitdrijft
naar degene zonder uitzicht
op genezing waar ik de kleuren
van leven en hoop voor schilder
om je te troosten nabij te zijn
in je…
Latent tot de lente
netgedicht
1.7 met 3 stemmen
287 Latent tot de lente
verschuilen zij zich
als entiteiten zonder ID,
verbreken de ketens
als fabelwezens
zwevende virale schimmen
Voor ieder ongrijpbaar,
ontsnapt uit de fles,
tonen de geesten
in wazige mist
hun valse karakter
op klaarlichte dag,
onstuitbaar, niet
langer te dimmen
Kruipen bij voorkeur
bij nacht en ontij
in…
Status quo
netgedicht
2.3 met 3 stemmen
296 Hoe staan de zaken Emily, zo-zo?
't Is wennen in de nieuwe status quo
Ik cogito en sum mijn existentie
We leven in een andere dimensie
Geïsoleerd van vrienden om mij heen
Maar allerminst contactgestoord, o neen,
De paden op, gepaard de lanen in
En stiekem ongezien de struiken in
Ge weet, de lente heeft haar eigen wetten
De grond…
Corontaine dag 10
netgedicht
1.0 met 1 stemmen
280 ~ SPECHT ~
Af en toe
krijg ik weer eens
de geest en
trek mij terug
Vreet de letters
frenetiek
spui mijn woorden
fanatiek
pers het proza
op de lijnen
en poëmen
in kwatrijnen
op de maat
van beatmuziek
En al voel ik
mij niet ziek
-touch wood-
toch trilt
in mij
de snavel
van de specht
die hamert
op de kale
bast…
Corona-tijd
netgedicht
3.0 met 3 stemmen
726 Corona-tijd Corona-tijd
Ons land is een patiënt die lijdt
Aan smetvrees maar dan wereldwijd
Een pandemie, Corona-tijd
Een pijnlijk onweerlegbaar feit
Dat is waar men nu onder lijdt
Het crisisteam heeft net besloten
Geen podium of zaal meer open
Scholen dicht, met mate open
De inkt is droog de dop gesloten
Onzekerheid Corona-tijd…