Wie mensen werkelijk willen zijn, zijn de labels die we plakken. Op anderen en op onszelf. Mensen die anders zijn, zijn abnormaal. Mensen die zichzelf zijn, zijn volkomen normaal. Zonder etiketten. Autistisch. Zijn zij. We zijn etiketten. We zijn onszelf. Hoe abnormaal, is normaal? Zijn wij? Zijn zij? Wie?…

weet de gekooide vogel dat hij vleugels heeft waarom dit zingen achter tralies een gestold vleugellam leven lang? koestert hij de tralies het hokje waarin hij zit rouwt hij om het verlies van de kunst van het vliegen? gevoelige oren horen waarom gekooide vogels zingen zulke oren horen pijn en vrijheid in…

F en D twee mannen verliefd op elkaar slechtdenkende mensen bespugen en slaan hen vernederend raar als de tijd komt mijn gedachten staat de hemelpoort open kroonjuwelen zoals jullie beiden zijn kunnen jubelend naar binnen lopen al zingend een vredeslied mijns inziens gaat de Heiland zeggen tegen de…

Zij glijden van mijn schoot het ruime water op, de boten waarvan de kiel te vroeg werd afgelegd, gebreeuwd met zwarte pek en wit katoen niet te laten zinken, het geluid loeit uit een scheepshoorn van beide zijden, de tegenstelling van het doel, staan alle voeten in een niemandsland, de oevers gescheiden tot aan de overkant, de littekens…

ik geloof in gelijkheid in leven en dood ook in de altijd draaiende aarde de brandende hitte van de zon die schijnt ik geloof in gelijkheid in hart en geest zoals mensen zijn in de rechten ook voor iedereen altijd ik geloof in gelijkheid in grote en kleine dingen in de beleefdheid ook van respect met eerbied voor wie jij en ik zijn…

Vergeten tijd ligt achter ons, bewust of onbewust anders vertaald zich in tegenstelling, onderhuids baren we het vuur, tussen geboorte en de eindigheid, zijn we de bemanning van de schepen van de hemel en overzee, tezamen zijn we het onontgonnen land, uit de eierstokken van de zon en maan, schepen worden kleiner, zeilen bollen minder…

Ik beluister onderhuidse stemmen die zich niet laten remmen, gebundeld tot een niet te stuiten schreeuw, die mij de mond doet snoeren, het ontstijgt en bestijgt de keel, articuleer eerdere teksten die in een doctrine van buiten weer naar binnen zijn gekeerd, ik probeer mij voor te stellen in een ander gezicht, onbehaard in kleur…

Sorry, wat ik ben, denk in kleur, geur spreek niet in jouw termen ongewenst alles dient te tolereren geaard of on-geaard, etnisch geprofileerd waarin vanzelfsprekendheid niet wordt getolereerd, Sorry dat ik besta, om jou te moeten volgen, in mijn eigen weg verder ga, Sorry, als ik niet word gehoord weggekeken en mijn zijn zonder…

Donkere chocolade consumeer ik matig als ik niets over haar oorsprong heb geleerd, maar als ik overstap naar een gelijke zaligheid ingebed met letters van het alfabet met eenzelfde eigenschap of een andere afwijkende kleur ben ik dan gered? hangt om mij dan niet de gelijke geur, van afwijzing zonder afgewogen moraal? Of wordt…

het gas werd gedoofd na miljoenen doden. de mensheid had zich weer moorddadig van zijn eer beroofd het kamp werd bevrijd, dat wel, maar nu nog, driekwart eeuw later heeft dat bij overlevenden. nooit tot een overwonnen innerlijke oorlog geleid "dit nooit meer" is de leuze maar op wereldniveau en soms dicht in de buurt maakt men nog steeds…

Een oude baas van bijna zevenenzeventig jaar, liep met een keppeltje op zijn schaars geworden haar, in Amsterdam en wilde graag de straat oversteken bij een zebrapad na goed te hebben uitgekeken. Er naderde een jonge man op een scooter heel snel, maar voor een man met zoveel jaren stopt men meestal wel. De jongen had in snelheid verminderen…

Ik ben niet bang voor wat gebeuren moet, en denk je dat mijn weerstand dit vermijdt? Als ik anders denk, ben ik het dan kwijt? Ben ik het echt wanneer ik mezelf dat verwijt? Een opgeworpen stenen muur is dat een reden om ommuurd te blijven? De angst om bang te zijn is dat genoeg voor nieuwe moed? Ik bekijk elke barrière…

Zoek een plekje in de aardstuin op het gras, let niet op de rariteiten in gedrag en uiterlijkheid, ik lijk wat anders al ben ik stekelig bebaard, maar van inborst ben ik fijn besnaard, als je me wil leren kennen op den duur integreer naar jou als goede buur, zal niet weglopen van geaardheid of geboorte grond, achter muren wortel ik niet…

een blank wit vel papier wordt met zwart gekleurde inkt beschreven wit en zwart blank en gekleurd ze komen elkaar zo vaak tegen zoals al eeuwen lang gebeurd en als alles van zich is afgeschreven wat men over elkaar kwijt wil kan men in harmonie gaan leven de eenheid mens definitief af smeden en dan is het voor altijd rustig in beider…

schuin voor me op de ten Katemarkt loopt Willem Kloos zijn ouderwetse kleding valt niet op in de veelkleurige mengelmoes van de markt, hij kijkt niet op of om, ik loop hem na, ik wil weten hoe het voelt in het diepst van je gedachten een god te zijn maar telkens als ik hem bij zijn schouder vatten kan, schuift er iemand tussen. Willem Kloos…

En zo deden de nazi's tegen de Joden op exact dezelfde manier hebben zij de Joden vernederd, vertrapt, verwoest. Men is het verleerd om tussen de regels door te lezen. Ook dat is een crimineel feit. Als roofvogels domineren zij vanuit de hoogte. Toch zit ik op de openbare banken waar en hoelang ik wil. Ik bepaal zelf de stijl van mijn kunst…

Donkere en witte chocolade consumeer ik niet meer als ik niets over beider achtergrond heb geleerd, maar als ik overstap naar een alternatieve zaligheid door een ander alfabet van andere smaken blijkt het dezelfde kleur als zoetste smaak ingebed wanneer men klopt op de glazen deur van een cultuur of taal, als het kijken door…

Haar Surinaamse vlag met stront besmeurd, de fraaie winkelramen ingekegeld door een racistisch zootje ongeregeld dat wezenlijk haar leven had verscheurd. Toch wilde ze nog werken voor haar kind, dus stond ze pal maar angstig voor haar winkel En op die dag kwam wéér zo’n boerenkinkel met grof geschut en zij ging door het lint. Ze joeg haar…

In de binnenstad van Groningen aaide ik een bloedmooie vrouw die als een hond in haar hondehok aan de ketting was gelegd. Zij beet vals om zich heen, terwijl haar baas met een luchtdrukgeweer hagel op mij afvuurde en krijste: 'Blief met dien poten van mien poedie of!'.…

wentelend in de volstrekte eenzaamheid van een absorptienevel mat ik mij een maatje aan en werd als dubbelster verschoten radicaal lichtvaardig waar- genomen met een boeggolf en een plasma- staart in de walvis bracht licht uit krakende luidsprekerconus klinkt onbestemde pruimenmoes van afweer en rukt na eeuwen rede mentaal onweerbaar…