Wanneer mijn helikopter stijgt en mensen almaar kleiner worden, worden vragen antwoorden. Problemen zie ik vanzelf verdampen, in almaar wijder wordend zicht. En ik dan? Ik ben aanwezig. Er is alleen maar dit. Er is alleen maar dit gedicht. Wanneer alledaagse problemen groeien, boven mijn overvolle hoofd, hoef ik alleen maar in te stappen…

Ook jij bent al vaker bij het graf geweest, ook jij hebt de dood en het sterven niet gevreesd. Zij zijn in alle stilte neer gegleden, verhuisd naar ver daar beneden in het heden. Niet dat zij het sterven hebben geliefkoosd, al vonden ze samen met u op 't einde wel de nodige troost. De dood was even als een vuist die me voluit raakte, waarna…

In den beginne schiep de mens de gedachte: alles, de mensen en de aarde, is een wonder met een begin en alles wat zich voortplant gaat dood, alleen de zon de sterren en de stenen hadden geen eind, tot later de oneindigheid werd bedacht het zelfs nooit begonnen zijn zodat de rest, eigenlijk alles dat bekend is, de wereld ooit zal moeten…

Hoe breekt ook jaren erna nog een bloem in knop voelt zich nog steeds gebroken, van al het andere wat bij gelukkig leven hoort te vaak nog verstoken. Wat belichaamt toen en deze tijd, is en leeft er spijt. Legt men nu deze nachtegalen het zwijgen weer op hijst men op gezette dag nog echt wel de vlag in top. Tranen welden vaak op deze dagen stom…

Gedachten die ons gevangen houden, zijn bronnen van angst. Illusies over onze eigen vrije wil, zijn hallucinaties. Mensen dienen egocentrische belangen, die ons tot slaven maken. Terwijl... Terwijl wij uit cellen bestaan, die ontstonden in oceanen. Terwijl we hemelse lucht zijn, die door onze longen stroomt. Terwijl mensen energie delen…

HELIOS DAGOPENING Zo komt hij op in volheid met een aura van rood kom maar vlug, de nacht was koud van eenzaamheid van malende gedachten Met gesloten ogen ontstaat in mijn hoofd jouw gelaat omkranst van verzachten *bij een foto van Jessica van Haaren…

Op weg door het park naar de andere rand, waar het riet ruist, deze overkant lonkt pronken ze ook nu met hun verenpracht, stijgen en dalen ze met wiekende kracht. Het weidse land oogt daar een altaar zowaar 't voelt niet raar dat passerend monden openvallen. Rallen, kuifeendjes aalscholver lepelaar en tureluur elk geeft echt pracht dit uur…

waar aarde ooit de blauw groene parel in ons stukje heelal mocht zijn is dat festijn nu helaas verdwenen al decennia lang verbleken de kleuren in het gebeuren van het stille sterven dat wij in vervuiling onze kinderen laten erven waar eens de cirkel helend gesloten was breken lijnen zien we elkaar voedende relaties snel verdwijnen…

In de leegte, tussen oude sterren, worden nieuwe sterren geboren. Zo ook ontstaan planeten, uit onzichtbaar sterrenstof. Zo ook trekken oude gedachten, die geen mens kan zien, nieuwe gedachten aan. Zo ook trekken gestorven mensen, nog ongeboren kinderen aan. Zo ook ontstaan gedichten, die nog niet bestaan, uit het bijna niets. Uit leegte…

U kunt wel zien geacht publiek dat ik niet hier geboren ben, maar in het verre Nederlands-Indië dat niet meer bestaat en dat ik via mijn ouders met grootouders op expliciete wijze in verbinding sta U weet wel dat de buitenkant van een mens niet hetzelfde is als de innerlijke binnenkant Twee grootmoeders van Javaanse bloede, een grootvader…

Voor het raam daalt sneeuw onder een hoek van vijfenveertig graden nat en fijn, trager waar wat luwte is en verscholen in het licht. Je ziet maar wat zich vertoont, afgezet tegen een donker beeld. Dromen en verleden lopen mee in elke schatting van heden. Nergens ben ik zekerder van dan dat ik niets weet, slechts kan afgaan op wat ik…

Naar evenwicht zoeken het soms vinden Ik jongleer op een touw probeer een poes te laten zingen voor een glimlach van jou Zie mijn strakgespannen kuiten op één been huppel ik rond over een dik koord met drie gouden ballen in de blauwe lucht Die harmonie van die sfere Soek balans vind dit soms Ek jongleren op 'n tou probeer om …

Omdat ik in jou was ben jij groter dan ik vloeit het heelal in jou In jouw omhelzing voel ik jou tot einde komen stoppen om mij een parel, zwart wit of ros oplosbaar in zure wijn Omdat ik in jou was vloeit het heelal in jou…

Denkbeeldige gordel van twaalf. De schijnbare zonneweg. De dieren in zinnebeeldige betekenis van kracht en waardigheid, onschuld en sluwheid, waakzaamheid en voorzichtigheid. Schitterende sterren aan het verre firmament. Als het ware bijna tastbaar, maar nog even ver weg.…

De Melkweg strekt zich lenig uit. Onder de curve van onze planeet, baadt ze in een flauw rood licht. Een dartelende wolk met fonkelende sterren, ook obscure, donkere slierten van interstellair stof. Dat ontsiert haar prachtig lichaam. Ik zie haar als een stoffige, gassige verwrongen schoonheid.…

Wat is de wereld toch licht als het donker is verdreven langzaam de trap bestijgend die de aarde beneden laat de zongele hemel naderbij fel knipperend in de ogen Alleen is daar helaas nu echt de laatste tree de keuze is afdalen of toch verder Aarzelend wacht hij de komst van de avond van de nacht tot de eerste langs zal komen Springend…

Astronomen hebben zich vergist. Géén honderd miljard. Nee. Twee biljoen sterrenstelsels groot, is ons aller hemelrijk. Het aantal sterren per stelsel, rond de tweehonderd miljard, bleef ongeveer gelijk. Ik dacht altijd al te weten, dat planeten stofjes zijn. Onze aarde is bijna niets. Maar wie of wat zijn wij?…

het heelal of de ruimte eindeloos mooi... fonkelende sterren verlichten donkere mooie nachten toveren waanzinnige beelden met fel gekleurde zilveren tinten de maan heel diep aan de hemel straalt als een hoeder over het heelal met haar mantel in goudgele kleuren dirigeert zij… de sterren bovenal onbeschrijfbaar in tijd, is de ruimte of toch…

Spreek maar niet te vlug. Ik verdwijn zo snel. Zonder veld ben ik voortvluchtig, sta bloot aan warmtestralen. Je neemt me of je laat me vloeien. Ik smelt in het westen, stol in het oosten. Tussendoor beweegt altijd het licht. Ontkleed mij als de koude roept. Ik luister traag.…

Driest briesen de straalmotoren en zijzelf De uitverkoren matadoren van de Elf Rikketikkend tot de kritieke spurtrit Ontkluisterd wordt voor de afknal En na het "moment supreme" beslist Krijt in de cockpit tegen het drietal Doorheen de ether een radiostem vergewist: "Apollo,jullie hebben het gemist!" De hotemetoten op Nasa's gastenlijst…