niet dat ik haar ken immers nooit te voren kwam zij in beeld als plots wat woorden, geschreven dat wel, aan mij worden toebedeeld op zo'n moment blijk ik weer een aards wezen en vorm mij een idee, hoe zij in werkelijkheid zal zijn slechts door haar letters te lezen ik weet niet hoe het u vergaat slaat uw fantasie dan op hol of is…

Haast teder beroert hij de knoppen elke nieuwe morgen weer gevangen in het web van zinderend verlangen naar letters die zuchten onder zwarte druk van geen oor- maar oogstrelend verhaal een glimlach opent zijn weg naar virtu en terwijl de zon traag schijnend een nieuwe dag begroet straalt een dood scherm naar zijn leven dagelijks begrensd…

Spreekt hij zacht een woord laat een enkele zin letters dansen hervonden gedachten in gedichten schrijven taal dichterbij wat rest is stilte langs draden kilte…

ik zie je in mijn hand ontluiken jouw lente binnen en de winter buiten een pril begin in teder groen mijn blindzijn kon er jaren niets mee doen ik heb je kleur ontdekt het groeien in de warmte je hebt een geur gelekt die voorjaar zacht omarmde we stuiven mails hopen op bevruchten maar msn is niet zo snel zij speelt met onze lusten…

Ik houd van films zo typte zij Ik ook! Wat leuk! was mijn reply We spraken af ze kwam naar mij Zij dacht aan "Friends" het eerste jaar "The Godfather" lag voor haar klaar Niets noemenswaardigs meer daarna,……

Ik ben verloren in razende vezels van glas, mijn stem is het licht dat over kabels naar je oren spoed, mijn golven niet te meten, geen gigahertz kan mij beperken vormen hebben onze textuele liefde nooit genekt jouw wandaden maken mijn deugden hyperbolisch jouw waanzin is mijn grootste politiek motief en in elke cadens die ons aan een ander…

Gisteren vond ik op zolder - in een stoffige inbox - stapels oude e-mailtjes van mijn lieve oma Bos Een liefdesmailtje dat nog steeds lekker rook Een vergeeld mailtje van een of andere klasgenoot Een deftige keurige reply waarvan de envelop een tweede bestemming kreeg: - krop sla en een pondje drop - Een cc-tje voor de hele…

'ben ik wel een dichter?', vraag ik mij soms af, want soms zwerf ik over het WWW en raak ik verstrikt in jozzonetten en knittelverzen, en tussen de jamben en versvoeten verdwaal ik continu. zonder pardon word ik in mijn scherm gezogen door proza's en enjambementen. en zonet raakte ik verstrikt in zo'n net van sobere sonnetten.…

's Nachts elkaar beminnen als fragiele vlinders op een passiebloem in het virtuele bloembed Letters in woord weven met vurige draden tot zinnelijk geheel in een erotische silhouet Toen je een luide roep naar werkelijkheid deed, vloog ik weg zonder belet Eer de draden tussen ons ontwikkelden tot leugens in het verradelijke vangnet…

je schikt wat woorden naar hun klank, droevig in de donkere tonen de kleinsten klinken vaak het langst, ijlen in de hoogste regionen je componeert de stemming met muziek, de inhoud is een mozaïek gelegd in kleuren die je spreidt tot strofen die een mooi gedicht beloven dat is het gezicht waarmee je naar de lezer kijkt, hem een…

zo ver weg en toch dichtbij spreken wij digitaal de letters vormen woorden de zinnen ons verhaal bij toeval iemand tegenkomen virtueel op straat even binnen koekeloeren vragen of het gaat hersenspinsels spreken kunnen tikken wat je wil met deze mogelijkheid krijgt niemand ons ooit stil…

Eenzaam zit ik hier In een donkere kamer Verlicht door het wit Van mijn scherm Waarin met een snelheid Ongekend voor een mens Als een totale machine Zich in het pikzwart Tegen het wit afzettend Mijn emoties en gedachten Via de punten van mijn vingers Zich woorden vormen uit letters En zinnen uit woorden uit letters Ik typ, ik typ, ik…

Verdomme waarom ontmoet ik je nu pas op dat scherm, dat koude glas Jij bent 't de tekst die ik las op dat scherm dat koude glas trillend tast ik de toetsen kneet iedere zin dat scherm dat koude glas 'n begin…