ik wilde alles over liefde weten heb meters boeken stukgelezen bibliotheken bezocht toneel bekeken geluisterd naar muziek maar liefde vond ik niet wel alle draden waarmee het is verweven zoals drama en verdriet als je het patroon verliest tot ik de mensen naar elkaar zag kijken in desinteresse of begrijpen maar ook met warmte…

Je kroop wat dichter tegen mij op plooide je naar mijn houding Ik wist niet of je wakker was maar je zuchtte diep langdurig alsof je wakker geworden was alle triestigheid liet ontsnappen Misschien kwam het door je voeten op zoek naar warmte en gezelligheid Morgen is veraf in de koude nacht in de slaapkamer onder een dekbed met ogen open…

zomaar een ziel uit duizenden waarvan de bladeren één voor één worden ontvouwd om zo tot de kern te komen is de vraag of je het wel toelaat daar dagen niet meer lengen de wind langzaam aanwakkert de kou je wellicht de das omdoet kleuren gedachten dieper nu de tijd is aangebroken om te leren schitteren in alle eenvoud…

Een beteugelde liefde Krijgt vleugels in jouw bijzijn Gaat ademen en leven Krijgt ruimte, gaat bewegen Groter groeien, hoger stijgen Tot de hemel kan het reiken Maar zonder jou Bindt het in Kom ik weer licht bij zinnen Kan mijn rede weer wat vinden Mijn hart kan even rusten Van je handen en je kussen Tot ik je weer zal zien En kan laven…

oh, jonkvrouwe van plezier verlos me van m 'n onwetendheid wijd me in, wijd me in en breng lichaam, ziel en verstand op hetzelfde niveau als 't jouwe en laten we groeien en bloeien maar er per keer niet meer van maken dan dat wat 't daadwerkelijk is ik zal tussen ons houden, 't genot en het intieme, de gedeelde passie waarvan alleen wij…

vluchtig wordt licht als jij zwiert met de parasol jouw immens plezier danst ludieke schaduwen hier je speelt met de wind die in je blonde haren zingt jouw ogen weerkaatsen de golvende schittering van water samen op strand met het paradijselijke zon zee en zand ik houd van het lachende kind in jou jij mijn grietje en toch volwassen…

jij mooie man jij wijze man die het cement vormde tussen dat, wat toen nog in het verschiet lag maar waar ik nu dankzij jou de vruchten van pluk door jouw rotsvaste geloof in verbinden ben ik nog iedere dag dankbaar dat jij mijn vriend bent…

in vage flarden maar nog ongeopend hoewel vruchtdragend, gelijkend op eerder verloren, gedragen door de zachte afdronk van kruidnagel, nootmuskaat appelwijn, droombes dat ik je zie…

't Is steeds weer zoeken, heel even vinden maar niet vast te houden, net zomin als je water in een vuist kan sluiten. 't Is steeds weer zoeken, even ontmoeten maar ook weer stoten op verschillen. Niet echt kunnen willen maar verder gaan. 't Is steeds weer zoeken en 't doen met vermoeden want zeker is hier weinig alleen de liefde van…

een waterval van liefde stortte jij over mij heen we genoten ervan totdat het in 't afvoerputje verdween…

Terwijl ik daar sta als aan het zand genageld denk ik, trek ik naar jou of jij naar mij het zachte zand wordt harder nu we elkaar naderen voor even, vaste grond onder mijn voeten maar ik probeer verder te kijken dan wat ik wil achter me mijn volle leven voor me het nog in mist gehulde van wat me toekomt in me de zekerheid…

we liepen samen praatten honderd uit maar alle stappen die we namen brachten ons niet echt vooruit nog keken wij naar een verdwijnpunt in wat nevelig wit droegen argumenten aan consensus hebben we gemist de woorden stokten hun vloed nam af ons aanvankelijk enthousiasme koos steeds het verkeerde pad ik heb je hand genomen jou…

Het ontzettend mooi weer doet mij bijzonder aan jou denken Inzichtelijk hier evaluerend de tijd zonder jou Toch was, ben en blijf jij de vrouw die met mooie woorden -geen opsmuk- weet te bekoren Zwemmend met jouw hoofd vrij, in water dat jouw mooi lijf tip-topt Onze tijd een tijd die al die tijd enigszins verloren is gegaan Hoewel die…

ik wist dat jij ze had een schaal vol kralen gebeurtenissen en herinneringen uit een leven vol van in de wereld zijn liefde en pijn markeerden de jaren in hun vorm en kleur belangrijke momenten bepaalden de lengte er was geen willekeur jij reeg ze met het sterkste garen in sierlijke gebaren iedere dag weer koos jij een…

het is jouw warmte die ik voel als je straalt ver van mij vandaan een koesterende wind die lief tegen mij spint in een langzaam passeren jij bent de zon schijnend in een scherm vol kleurige contrasten zie anderen bewegen maar jouw gezicht begint meteen te spreken waar het geluid nog hapert lacht al je innemende mond formuleert…

er was een klik het onbestaanbare gebeurde onthutst zag ik het land van melk en honing in je ogen niet het gewone uit de doos met alledaagse dromen maar ik was daar in de schoonheid van het pas geschapen paradijs jou aan mijn hand en jij volmaakt op een goudgeel strand we spiegelden in helder water ik zag je klaterlach…

ontluisterend is de klap als er wordt gezegd dat je niet meer past in haar bestaan je valt pardoes van eigen trap die je uit vage beelden in elkaar geknutseld had de doos met dromen kan weer dicht slechts een enkeling is moeizaam uitgekomen en dan nog in het verkeerde licht want haar gezicht heeft altijd boekdelen gesproken…

ik heb de lijnen van je leven gebeeldhouwd door transparant licht te kleuren met emoties uit jouw gezicht een heerlijk genenpaar als basis in de warme bescherming van gezin en kinderen onbezorgd opgegroeid en tot bloei gekomen toch schaduwden al snel stukjes vrijheid die jij moest opgeven om met eigen kinderen in harmonie te leven…

ik ben geen psycholoog of een relatiecoach toch graaf ik dieper dan de meeste wortels reiken geen analyse en grafieken maar eerlijk en oprecht met interesse de mensen in hun ogen kijken de hand schept al een warme band in eerst ontmoeten als formeel begroeten woorden vullen elkaar moeiteloos aan in een voorzichtig tasten naar verder…

ik wist de verte dichterbij te halen zon te laten stralen op het stille strand we liepen hand in hand de wolken voorbij voelden ons onmetelijk vrij nog spoelden schaduwen aan die door het kuivend wit van golven werden verzwolgen de duinrand liet verrast zijn vlinders gaan zij dwarrelden al spelend achter ons aan we voelden…