Een ouder echtpaar werd verhoord, verdacht van poging tot een moord. Ze zeiden, dat ze - trots verboden - elkander hadden willen doden. Des rechters woede steeg ten top. Het vonnis was dan ook de strop. Ten leste uitten zij 't verlangen getweeën aan één galg te hangen, opdat dit dan de aanblik bood van huw'lijkstrouw tot in de dood.…

De melkmeid van z'n dromen laat hem slechts kort genieten. Slechts even mag-ie komen aan één van beide tieten. Dan weert de griet de herder. Het zit de vent niet mee. Hij vraagt: 'Mag ik niet verder? Waarom heb jij er twee?' Het antwoord van de griet staat hem maar matig aan. Ze zegt: 'Er is een tiet van koom'n en van gaan.'…

God schiep de man, naar eigen evenbeeld. En, tegen tomeloze onanie, heeft Hij hem een gezellin toebedeeld. Ergo: de vrouw. (Kopie van een kopie !) Maar toen de Here hen na vele dagen nog niet op hete daden had betrapt begon er onrust aan Zijn hart te knagen. Er was alleen een appeltje gegapt. “Laf, lustloos volk !” riep Hij, “Ik zal je…

Dan wordt het nacht, de laatste zware plank. Het einde van m’n bovengrondse dagen, een feestdag voor de wezens die gaan knagen. Resteren zullen knekels: lelieblank. En wee degenen die mij moeten dragen. Zij zullen niet beladen zijn met dank. De dode in de kist, beslist niet slank, zal van de kraaien heel wat veerkracht vragen. Toch zijn…

ze is in hoogmoed niet te evenaren en ziet hem slechts als donor van het zaad terwijl de stakker zonder eigenbaat de vrouw de schone vreugd gunt van het baren de filantroop, onmisbaar bij het paren weet na zijn offer al ‘het is te laat’ hem wacht de zondeval in het kwadraat de zeven plagen, weemoed en de blaren en na het kranig knippen van…

Ach, wat een mens zoal vergeefs betracht Zo heb ik van m'n leven geen ballade Ooit tot een acceptabel eind gebracht Sloeg ik zo'n eerste kladballade gade Viel half de tekst algauw in ongenade Want wat aan zo'n balladepoging schort Laat zich voor wie het raamwerk ziet al raden Daar alles nogal gauw gekunsteld wordt Het rijmersambacht neem…

Men zwaait de bodem met veel zwier, totdat hij dun wordt als papier. Een bijna heilig ritueel, maar ook een bron van veel vertier. Tomatensaus, liefst niet te veel, kaas, champignons, gehakt of heel. En soms wel een seizoen of vier, ansjovis, uien of makreel. Italië, voor jouw primeur bleek ras je zonnig land te klein. Men bakt hem dus…

ach heren van de schepping, de tragedie waarmee u vroeg of laat te maken krijgt en die het aardse leed bijkans ontstijgt is onomkeerbaar, kent dus geen remedie natuurlijk kunt u alles camoufleren met handgevlochten ijdele toupet maar weet u, die moet telkens af in bed en zal het vrouwvolk vast niet inspireren ook staat het vrij de scheiding…

De Nederlander steunde ach en wee en overwoog z'n klachten in te dienen. Het hondenweer was weer eens om te grienen. Hij dacht: 'Ik neem er geen genoegen mee.' Ten hemel schreide hij de weergod toe. 'In Californië hoor ik niemand klagen,' zo kwam ten antwoord, 'dáár zal ik niet plagen, hetgeen ik juist in Holland gaarne doe. Uw nationaal…

volkomen treurnis in het reservaat gebogen lopen laatste exemplaren van kudden die destijds gigantisch waren hun trage meters langs het roestend draad met luizen in de ongetemde haren hun kaken slechts tot prevelen in staat gebroken door het aangedane kwaad te oud, te ziek om nog te kunnen paren na jaren vindt men tussen broze botten een…

De dame voelt zich niet bijzonder thuis. De ramen zijn er stijlvol en de gang met vele deuren is behoorlijk lang, zodat ze in een kast is van een huis. De uitgebreide zitgelegenheid en omvang van het huis vereisen veel aan onderhoud. Bedienend personeel bezorgt er al het eten steeds op tijd. Hoe worden huis en personeel betaald? 'Een grote…

Omdat ze wilden stoppen, spraken ze af, hun shag te laten staan, hetgeen mislukte, want ze braken hun woord en weer een pakje aan. De rook begon hen ziek te maken; ze braken rookrecords. Hun geld ging altijd op in rook. 'Ze braken hier alles onder,' werd verteld. De kaarten, die bij 't klaverjassen bij 't geven aan elkander bleven…

De kobberneel zit aan het diep en luistert naar het wielen. Oh, had hij maar een ielewiep - dan zou hij kunnen kielen. Maar kobberneel toeft onverwacht een snater in zijn touwen. Had hij zo'n euvel ooit gedacht ... hij wil zijn staken houwen. De snater linkt de kobberneel, raakt helemaal van bouten. Eén weet van tweeën één te veel -…

De oude onomatopee klimt stram uit zijn cabine en stekkert vast een '1', een '2' - zijn pet staat naar benzine. Ik vraag zijn toekomst, zijn tevree, zijn hang aan de machine. "Ach", zegt hij, "vroeger viel het mee: het is het ongeziene ..." "En", zegt hij schoorvoets, "onderzee moet ik de kost verdienen. Maar verder maak ik…

Eens per jaar, om kwart voor zeven, gaan het schompus en de bral naar het foutenfestival. Kijk, daar komen ook de neven: jat en klauw en grijp en gap - foute jongens uit de klap. In de zaal weergonst het leven op de tonen van een oert; hier en daar wordt er gevloerd. Onderwijl weeft men zijn streven, de kompanen met de maats - ieder…

De pythagorhaas zat op z'n helling en keek wiskundig om zich heen. "Ik hou het bij mijn ondersteling," sprak hij, "dat zo in 't algemeen het min of meer vrij zeker ópgaat, dat schuine zijde c² = a² + b²." Hetgeen - naar nu verluid - bevestigd is als Stelling door 'n algebrasem op Terschelling.…

Een hoogbejaarde uit Wolfheze kreeg laatst een zitplaats toegewezen. Besproken was de plaats alvast, toen deze man pas veertig was. Nee, onbesproken was-ie niet, want vroeger was-ie als bandiet veroordeeld wegens slechte dingen. Zo werd z'n zitplaats Scheveningen. 't Liep echter met een sisser af; hij kwam te liggen in z'n graf. Tekort…

Tsagh eens een cnape stervensgeern een valsche, vreede, boose deern. Sei totten cnape: "hael mi terstond din moeders herte voor minen hont." Hi ging en sloech sin moeder doot en vluchtte mettet herte root. Mer twijl hi loopt, stuict oppen steen en valt, -dat arme hert meteen. Al botsen op de harde baen, Vingh plots dat hert te spreken…

Een engel wenkte, God had mij geroepen, er stond een lege zetel naast Zijn troon. 'Ik vroeg u', sprak de Heer op kalme toon, 'omdat ook goden somtijds willen snoepen.' 'Men zegt, u schrijft godzalige gedichten. Welnu, leest u eens voor uit eigen werk. U krijgt als dank een goddeloze kerk en zeven maagden die uw leed verlichten.' Doch…

gelaten volg ik aan een korte lijn ik ben een oude hond onder de mensen een surrogaat voor nooit vervulde wensen van een bazin die ruikt naar terpentijn ze heeft haar vreemde nukken, ik herken ze aan de blikken als we 's avonds samen zijn de opgekropte woede, het chagrijn normale stilte wordt een heel intense ik slik haar buien al zo lang…