De eerlijkheid gebiedt me om te zeggen dat eerlijkheidshalve de eerlijkheid ver te zoeken is. Want ik zocht eerlijk gezegd naar een eerlijk antwoord. Maar de mensheid is niet meer eerlijk en eerlijk gezegd is het ook niet zo gek dat een mens niet meer weet wat eerlijkheid is. Waar vroeger de eerlijkheid nog nét…

Door kristallen ruiten kijkt de non met fiere blik de vogel fluit zijn lied aanlokkelijke ogen van buiten veilige kloostermuren laat zij achter zich en rent naar vrij. Als een parel in de oester nestelt zij in zijn armen hij leert haar hoer te zijn geile mannen warmen. Bij zonsondergang biecht hij zijn verlangend belang: ooit kom…

Ik kan veel naar het zuiden slepen pasgetrouwde vrouwen, kinderloos nog ontdooide zwaardvissen handenvol 2literflessen krentenbollen met oude kaas koude thee en spekpannenkoeken een dozijn geslepen messen Daar draai ik mijn doeken voor om. Kilometers bloemetjesbehang stijf geperste paardrijbroeken koelboxen met bevroren elementen zure bommen…

Het naadje van de kous zit doorgaans in 't midden 'k heb vele kousen door mijn handen laten gaan, echter geen, had het naadje erachteraan. Heeft U nou ook altijd van het naadje en de kous willen weten? Als U dan weet waar of het zit, kunt U me dat laten weten, want ik heb altijd al van het naadje en de kous willen weten!?…

mijn neus draagt nieuwe glazen omhuld met lichtbruine ringen verbonden met twee schelpen door armen van gelijke kleur kan mijn ziel nu beter ontwaren daar ik de omgeving scherper zie zal herkenning ontdoen van het maren heb de waarheid weer onder de knie amen wil ik het uitzicht eigenlijk wel knechten? neen, mijn verbeelding…

ik taal niet naar nachtschade en blind geschreven dagboeken ik heb huizen van eiken planken hoge kamers vol dappere woorden versleten leer in de plooien van mijn voeten zakken van vrienden, pas gewassen sleutels, pakken jodenkoeken, snoeppapiertjes en kilometers inkt om de dag uit te schrijven…

Uit kille roezjka schrijft anoezjka brief naar buitenlandze man jij bent liefszka ja met poenska `k hou van jou zo vér ik kan hollandskaya maak mij blija klompska tulpska wodkaka Kóm anoezjka laat ons mixja jouw foto is pikant genoeg ik stuur een ticket regel visa en vertel dit in de kroeg anoezjka poezjka knotszkaya waar ik mee…

uit niets dan steen woorden halen is zeldzaam in dit opgebroken verband maar hoe met wikken en wegen hopeloos de klinkers zonder het zachte tiktak tot medeklinken bereid toch worden gedoemd; akkoord de straatmaker legt hier het verband op gespannen voet met deze lijn wordt het hier gaande weg verlegd stuitend hoe hier iedere steen…

Daar lig je op je jacht Slechts denkend aan je teint Zo vol van levenskracht Achter je masker in je element Daar sta je in driedelig blauw Hoog boven al verheven Voor ’t oog gezagsgetrouw Achter je masker ongedreven Daar rijd je in je BMW ’t Gevoel van arrogantie de overtuiging van een dominee Achter je masker intolerantie Daar ging…

kent u dat meneer een voorjaarstrui dragen zo dat je er blij mee bent en de grond voor de tijd steekt een slobbertrui aarde aan de rand zwaaien zonder handen met een streek stomdronken aan de regen druppelen op windkracht tien de hooikoorts over de winter en natuurlijk god zeggen trap bloemen uit de grond de dijken hoger en…

snoer hem de mond roept men van verre hij is het niet waard behandel hem als een hond of schiet hem naar de sterren gebruik je macht om te onderdrukken en sluit je geweten stevig af met gezag zal het niet lukken kortwiek hem als straf eerst was hij welkom werd luidkeels toegejuicht echter het weer draaide het volk morde: ontneem…

De Harense kak is zéér bescheten ze blafte over honden met lange slagtanden zonder tuigen aan te brengen viel het mij op hoe zeer zij terug beet een kleine aangelijnde gedachte zo stond zij voor mij goed op haar strepen haar schapenvacht gleed vals beschamend van de schouders een naakte waarheid restte haar ware gedaante het wufte…

Wij, in dit gespreide park. Loom van droom. Groen nog van klaver en rood van rozen. wringen de bodem open. Scheuten water in droge monden en licht achter zwarte ogen. zoeken barsten in de omklemming van de stam. Basismieren volgen kromme koninginnen. Sleets zijn hun vage kleden. Scheef de gesteven boorden van de klerken. Klokkenluiders…

Voor ik word vermoord door de lafaard zal mijn haar groeien tot aan de voeten Jurken van perkament zal ik dragen dat het water zuigt tot aan de lippen Met zingende bomen stook ik hoge vuren braad met blote handen zeven dove hanen Aan de voet van de berg moet graniet geraapt havenloze dieren het wijde watervat gewezen Doofstom en moe…

Spiegelend dacht ik Laat ik nu eens mijzelve zijn Maar wezenlijk zoals het moet Niet altijd die gepassioneerde Die man met de strooienhoed En bij het verwerpen van mijn eigen ik Bedacht ik opeens verrek maar en stik Moet die baard en snor dan ook nog eraf Verwenste mijn onzekerheid als onmin en laf Het zijn van die opleeftijd zijnde…

de naaste buren weten alles van waar de zon op komt hoe laat de stadsverlichting wordt ontstoken waar de wilde konijnen legers hebben gebouwd naast de kreupelhoutwal in het park verstopt achter het grof beschilderde betonnen geluidsscherm de naaste buren roepen moord en brand ook als de kinderen hand in hand ballen lek schoppen bovenop de stalen…

de ingetogen buren van de overkant constateren beduidende onregelmatigheid in het patroon van de vingerverf, althans de met zuignappen op de moederbuik geplakte omstanders zwaaien met zakjes gekruide kinderkoekjes en zeggen dat er plakjes nieuw leven kleeft onder de nagelriemen er schuift een wazig mistgordijn voor onze blote ogen het…

De derde vrouw van rechts draagt krullen om haar hoofd en zwaluwen daarboven. De bokkendoornen overheersen met zwartwit gebit het beeld voor ogen. Geen gebrek aan gerenoveerde kiezen. Herkauwers zijn het, de prinsen van het laagveen, op voeten van wilgentenen. De man in het midden draagt rimpels over de vingers. Gegroefd en doorspekt met eelt…

gaat de mens die zich achtergesteld voelt niet serieus genomen vlijmscherp kwam hij tevoorschijn, getinte jongeren hingen hem de keel uit nu is het afgelopen ik maak er een eind aan dat dacht hij echt al zat er een drankje in de man en toen viel hij zelf ging pootjebadend tenonder in verbaasd kringelende rook onthutste motoragente…

yoga in new yorkse flat funky spiritiste wegen van de waarheid welk van haar nicotinegrijze levens schemert niet als knijpkatten door vrouwelijke mist en rijm kijk eens wat ik onder mijn nagels vind geen nood het is schitterend en uniek een peulschil en herboren het is de aarde die me zachtmoedig spietst wat was het dom straten glanzen…