'k Hoef jou niet te zeggen, dat de avond vrijt met de nacht als onze Kus in 't donker een dans lanceert 'n Verkenning in zomerse nacht Verlangende lijven die zuchten Onder 't genot dat lang verkeert 'n Sex-appeal van hier tot ginder Een aantrekking van Noord- en zuidpool 'Heat of the moment' van Asia geleerd…

terwijl de dwarsfluit dwarrelt treurt de cello laag in largo in haar hoofd ineens weer de bijna vergeten klanken die nostalgisch schrijnend vergeten beelden oproepen stenen vormen in haar hart de melodie blijft maar hinken tussen twee toonhoogtes hunkerend wachtend op woorden die passen om een lied te vormen rond vreugde en verdriet…

Hoe klein zijn viool wel lijkt of hoe groots Gil Shaham ook speelt Brahms in zijn binnenste beeft…

(een indruk van de hedendaagse popcultuur) Kleurloos toont zich de zang bij bedachte posen De muziek ontstemt door haar hedonisme in alle toonaarden en clichés te over om slechte smaak duur te verkopen Geen ware kunst die de geschiedenis voorkauwt waarbij ijdelheid en roem als een sloffend beest hun hersenspinsels…

het middenschip brak uit in luid applaus binnenin een glimlach bloeide lof om vrouwenstemmen die hun tongen zachter maakten want we raakten niet alleen onszelf ik zag ontroering in een oog uit een mond zong de beleving van een warmgezongen lied een wit-met-roze groet vertelde liefde zij vergat de zomer niet en alle mensen zweefden…

We halen Ciske lekker uit de kast hij wil vast wel en sturen we hem op en doen we gewoon of we gek zijn bestaande regels binnen de grenzen op een schreeuwerige melodie onze Vlamingen zeggen toch niks we passen gewoon effies de titel aan iets dat internationaler in de oren klinkt alles mag want winnen doen we toch niet onze wet…

Het is mooi dat helmgras op de duinen als het door de dag heen verkleurt van groen naar blauw om kwart voor zeven begint de vloed al te bedaren de dageraad te dagen, alsook de dauw en lijkt ook de samenspraak van scholeksters over de zandbanken het meest op Mozart, in zijn vroege jaren. Dit moet hij gehoord hebben dat heeft hij…

ik hoor hem ontbloot aan zijn stem raakt verjaarde plooien van mijn huid lijken zich te berusten in klanken van snaren gespannen op nobele pilaren dan wel gedragen door levende liefde hij kijkt mij diep aan door zijn verre kijkers; de wijsgeer voor ongrijpbare zielen schenkt mij noten in kracht en melancholie op weg naar…

muziek in mijn hoofd en de pen schrijft - cello’s en contrabassen lamenteren een crescendo - terwijl de stylo vrolijk wil dartelen over het papier eindelijk zonnige lente wil zingen als vogels vroeg warmte wil voelen en delen met iedereen - violen zetten bij een zee van snaren krast door mijn ziel - de bloemen van de wisteria…

De Brug reeds voldoende beschreven De Toren als zeer markant Aimab'le ijkpunten van Stad Zaltbommel 't Is de stad, haar vesting aan de Waal Als zijn geboren baker Herinneringen die gaan Strak verrommeld 't Carillon in de Gasthuistoren Klanken klavieren over Bij helder weer, wáár genot Ingedommeld Maar leef weer op. Her- rijs. Wrijf…

de oude zanger heeft het in een chanson over vergankelijkheid die hem is aan te zien de tand des tijds heeft hem doorgroefd en getaand maar zijn stem klinkt nog als vanouds het timbre maakt je warm van binnen en kent de kunst van het ontroeren melancholie ligt op de loer om je te Aznavouren...…

Op de reünie zag ik mijn jaren zestig vrienden weer. De gitarist en saxofonist, beiden zonder haar en haar. Het leven was wat sporen kwijtgeraakt. Het meisje van de zanger vond een vroege dood en hij, hij was blijven hangen in de blues en zoop. Er werd gespeeld, gelachen en gejankt. De incrowd van toen, gekrompen in de was en stokoud, kreeg…

alles draaide om die ene vinger wenden en werking als lokkende vlinder verleiding in nieuwe lente manoeuvreren van komen en gaan spelend spel met dans en gezang in liefde verhuld met haar allerlaatste geil glimmende blik venijn en rode roos sleepte zij zichzelf naar het einde nog zingen de zigeuners na de messteek "Mi adorada…

verwekt als kind van een genie leef ik mij uit in harmonie, van grondtoon tot de hoogste C bruist elke toonaard in mij mee. contra-punt verrijkt de klank, aangevuld vanuit de flank heeft hij mijn partituur geschreven in zijn kort maar vruchtbaar leven. ik heb veel noten op mijn zang staccato kort en largo lang, ze klinken sfeervol met…

Schoorvoetend treedt hij binnen De jonge debutant Achttien lentes jong nog maar Friemelt aan zijn haar Wachtend op een teken Dat hij beginnen kan Kijkend naar publiek Gespannen jongeman Vingers zetten toetsen aan Klanken die door ruimtes gaan Wiegend op muziek Neemt de knaap ons mee Genietend van zijn spel In het muziekcafé…

Als slaaf al komend uit mijn moederschoot vervloek ik met Moorse buren verwant het werken op mijn onteigende land, de afkomst die mij ongegrond verstoot. Met de zon op haar allerhoogste stand is er de dorst, verzuurde wijn, wat brood. Soms lijkt het leven erger dan de dood, maar schuif je toch je zorgen aan de kant. Dan klinkt plots getokkel…

wat in gedachten verzonken luisterend naar de muziek voel ik, hoe in trillingen van de strijkstok op de snaren de stem van de viool melancholisch of frivool een sprei van innige klanken kan leggen over het publiek het zijn de handen vol passie gedreven die het timbre in het hart laten komen gelijk in vogelbomen tonen zich zetten tussen…

Ik moest er naar luisteren er wonen in Venezuela dertig miljoen mensen en één miljoen kinderen de armsten der armen zijn muzikanten hij speelde guitaar Albéniz op zijn mooist Asturias…

Voor Coby Wij musiceren oude woorden op cadans en slotakkoorden naar een opus zonder eind Hier dirigeren soepele walsen als een preluderend balsem in een opmaat naar ’t refrein Het allegro stemt staccato Op klavier en sopranino zweven noten orkestraal Compositie als gegeven voor ’n barokker, hoger streven maakt het denken lateraal…

Een alt en een bas in een koor Zij mochten graag urenlang jammen Hun sound was een lust voor het oor Zij hadden geweldige stemmen Een koor met een alt en een bas Plots bleek de geliefdheid te stremmen De roem was zo breekbaar als glas En moest wel tot treurigheid stemmen De bas in het koor werd toen alt Falset in een groepje te Emmen Zo…