de heerlijke zomer verloren in het weer het sappig lentegroen en jonge kruiden nu in somberheid de blaadjes van de bomen die ik voel in mijn vingers als een zachte vrouwenwang nu oud en als een rimpelige huid het bos al aangekleed met mos in zilvergroen wonderlijk geeft het een innerlijk gevoel om naar te kijken het is goed en…

....sterfelijkheid... Kracht van kleur In rood, geel, bruin Een palet van Vergankelijkheid Gele gloed Gekleurd' ogen Waas van zomer Verzonken. Verglijdt -W-I-N-T-E-R- Kracht van winter 'n Witte deken Over rood, geel, blauw Kleurenpalet van Het nakend voorjaar Helsinki, oktober 1998…

ooit was ik keurig getrimd gewied en heel formeel mijn buxushegjes strak geplant in rechte lijnen tot stormtroepen mijn lijf met schoffels en houwelen kliefden, hakten en verbrandden nu haak ik mij aan elke steen door de modder naar de meet maar in de grond ben ik nog steeds dezelfde kleine Franse tuin…

ongrijpbaar dartel je voor me uit leid je me naar verborgen schoonheid de pracht hoe je neerstrijkt op 'n vers bouquet waar jij sierlijk pirouettes danst…

De vroegte van de dag kwam Langzaam op gang De zon kroop omhoog Als een difuus licht Dat vocht Voor een vaste vorm De zon won Werd rond en krachtig Wolken wijden uit Gaven ruimte Door juist daarin op te gaan In de middag brak het groen door Nerven waaieren uit In de wind Een omvangrijke tak Van de familie Bloeit Richting de verte…

Woedende wolken scheuren kleuren uit een sprookjesboek terwijl het zand roerloos rust in aanzwellende zuidenwind trekken dennen kragen op weldra barst de toorn los het land zet zich schrap verankert de karige boedel de zachte glooiing biedt ruimte voor hemelse cascades en duivels vuurwerk het gewest kent de kuren en grillen van…

je daagt me uit omcirkelt mij jouw prachtige zijn verleidt mij hongerig zoek ik je in uitgebloeide vlinderplanten alwaar de rest van de familie zich te goed doet aan…

waar de hand van een mens beider oevers met hout verbindt ontwaart men ook sierlijke snaren die tezamen als verheffend instrument door waarneembare trillingen hoge bomen aan de overzijde bemint en iedereen in het stromend water zelfs de eeuwige beweging herkent (Waterdag 2011 Gedichtenroute…

De jonge nacht ontsteekt de sterren zachte broeierige wind steekt op bij stemmig licht van kaarsen bijgeschenen door helder maanlicht proeven wij de sfeer van zoele avond schoonheid van Afrikaanse binnenland zacht weerschijnt het flakkerend licht in fonkelende glazen wijn op tafel onze handen verstrengelen zich tijdens weinig woorden die…

Geen witte bollende zeilen vriendelijke wollige schapen zwevend weidend door diep blauw maar rollend grauwe golven donkere draken blazen koude adem spuwen vuur over verdronken land flets waterig schijnen lichtstralen zwak pogend herinnering te bewaren worden door jagende schaduwen gewist die ’s avonds licht steeds vroeger vervagen dat ‘…

de zon baant zich voor dag en dauw een weg naar een wolkeloze hemel eenden liggen nog diep in hun veren verscholen tussen het riet een meerkoet duikt onafgebroken in het rimpelend water hoe ik deze gewone, aardse beelden in houdbare woorden verzamelen wil hoe zij onzegbaar verborgen blijven mijn schuchter pogen ver te boven…

Veulens bij een hek terwijl de schemer valt, koppen dichter bij elkaar, de ogen diep zwart getint, waarin blikken strelend om warmte smeken, te beminnen met de hals met volle manen over een brede borst die op de wereld rust en , het ranke lichaam torst als goddelijk stilleven, waarmee het web van schoonheid is geweven, een laatste…

dat stukje lucht is soms een gat en soms een wolk een blauwe wolk…

volg de schone groene akkers met hier en daar de kromming van het zijn strakheid sluimert naar verschiet het zachte blauw rust windstil op de wimpers en de welving van de wolken alles schenkt mij rust en verdring ik even wat er in de verte gaande is…

groene weg klimt omhoog alsof hij er iets tegen in had kunnen brengen toch is er een duidelijke grens tot waar het treden mag gestaag leunt de zijtak vertrouwd op de zwaartekracht kussen bladeren bijna de grond…

De zomer laat met haar vuurrode longen lijsterbessen, rozenbottels, en wilde bessen zingen dwaalt langs de fluwelen binnenkant van een beukennotendop eikels steken een pijpje op kastanjes tonen hun stekels het warme brons nog verborgen tot aan de herfst in vruchtbaar genot zwerft de zomer door het bos…

Aan den blanke waterkant waar kleine bloemkens bloeien daar hoort men het ruisend ranke riet dat daar stil van kleur verschiet door voortdurend schroeien van de warme zonnekant stijlvol is zij hoog geheven uit den koude grond tot dat plots haar heer met zoveel adem meer blaast in het rond en doet haar stengel beven hij slaat haar heen…

daar zul je het gedonder hebben regen tikt als 'n ongenode gast op pannen en tegen ramen rennen mensen voor hun leven vechten ruitenwissers 'n verloren strijd voor beter zicht delven fietsers het onderspit door passerende auto's die hen laf in de flank bespuiten…

coniferen geuren diep donker wat een rijke zomeravond aanduidt rode zon omarmt de tijdgeest tijdens de wandeling kussen voeten het in het verschiet liggende wat leidt tot morgen die door de dagvorstin verwelkomd wordt met haar mooiste glimlach zachtjes krult het gras groen…

Ik heb de dag gekust er hangt nog dauw aan mijn lippen. Ik proef de puurheid van haar tranend zijn wanneer ik haar zachtjes, voorzichtig met mijn tong van mijn lippen wil likken. Dauwdroppel, uit nevelige sluier drager en spiegeling van het ganse heelal. Natte stille dauwdroppel die in haar zachtheid op d'aardkorst breekt en…