Netgedichten

netgedicht (nr. 10.018):

pegelt ijs de stam

zacht buigen
witte vingers
het blauw van
onze korenbloem
weer terug in knop

het wintert
en wat sneeuw
smelt in haar
warme hart, strak
pegelt ijs de stam

in topzwaar worden
is de dood geboren
knakt de bloem
het tere groen verlept
raakt bed in donkere aarde

bedekt met vorst zal zij
geen koning kraaien maar als
lente komt gaan wortels zich
ontplooien en zal haar bloei zich
weer met korenblauw gaan tooien