Netgedichten

netgedicht (nr. 10.021):

Een hart dat teder leeft...

Een hart dat teder leeft
en zich laat raken,
hoe moeilijk dit bestaan ook is,
een stroom van licht en duisternis,
en zelf gekwetst zijn
en gebroken.

Een hart dat mensen ziet,
zich laat beroeren,
hoe zwak de krachten ook maar zijn
en zelf niet dapper in de pijn,
maar ontoereikend,
ja ellendig.

Een hart dat mensen helpt
als bloemen bloeiend,
een lente die het al begroet,
die toch zoveel weer leven doet
al blijven ook nog
de kwetsuren.