Netgedichten

netgedicht (nr. 11.179):

À la Edgar

In de namiddag hoor ik,
als het kloppen van mijn hart,
de klokken
en het is geen bloed
maar ijs dat door
mijn aderen stroomt.

Waarom overvalt me
deze grote somberheid
nu ik hier,
vredig tegen een boom geleund,
het gefilterde zonlicht bekijk?

Zijn het de klokken
met hun zware slagen?

Of is het de boom
die op een dag misschien
mijn kist zal vormen
en nu, ring voor ring,
naar ons beider einde groeit?

Schrijver: Gerard Cornielje, 21 mei 2006

gcornielje

tlp.ac

Geplaatst in de categorie: overlijden

dood

natuur

somberheid

4.0 met 23 stemmen

1.761

Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:: Jan Erick Nyhuis
Datum:: 18 augustus 2006
Email:: jericknyhuisyahoo.com; Sluit mij aan bij het commentaar van Ruurd, mooi in eenvoud en een solide verhaal als onderbouw.

Naam:: Ruurd van der Weij
Datum:: 22 mei 2006
Email:: r.a.van.der.weijrug.nl; Prachtig compact verwoord. Trefzekere zinnen, die de lezer meteen meevoeren, zonder dubbele bodem.
Hoe mooi kan eenvoud zijn.

Naam:: Rikus Kiers
Datum:: 21 mei 2006; Knap gedaan. Hoe je onzekerheid over eigen plaats ten aanzien van de dood weet te plaatsen en de onafwendbaarheid zo in symboliek en materie kunt neerzetten.

Geef je reactie op deze inzending: