Netgedichten

netgedicht (nr. 11.407):

De Boom

Ik voel mij als een boom
wiens takken zich verwrongen
naar de hemel strekken
in blauw niets

Schreeuwend om aandacht
als kleine hongerige vogelbekken
elkaar verdringend voor elk eetbaar iets

Krachtenloos en talrijk boven
ben ik aan de voet geworden tot een massief geheel
verankerd in de aarde

Gesmoord, bijna geluidloos
komen er nog klanken uit mijn donkere keel
Tot aan de dag dat ik besluit
“Dit is mij ook nog veel te veel”