inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 11.742):

als onafhankelijke vrouw

ik zag je onbelast
verrekend je verleden
nog steeds een stil verdriet
om wat je achter liet

vliegen zou je
als een vogel vrij
gebonden voelde je
voor een deel aan mij

pijn legt vrijheid
zwaar aan banden
zonder spijt geef ik
je mijn twee handen

jij kan er
niets mee doen
niet eens een zoen
op beide wangen

je rust is magisch
lief je stilte
warmte voelbaar
na die jaren kilte

je hart is ruim
nog onbewoond
kijken naar jouw ruimte
voelt niet ongewoon

ik nam misschien te snel
een deel van jou
je moet nog groeien als
een onafhankelijke vrouw

het doet me pijn
dat jij zo worstelt
ik wil dat je geniet met
mij je toekomst beter ziet

maak mij deel
van al je vragen
en laat ook jouw geluk
mijn dagen lichter maken

Schrijver: wil melker, 12 juli 2006


Geplaatst in de categorie: liefde

4.0 met 9 stemmen aantal keer bekeken 386

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Ruurd van der Weij
Datum:
13 juli 2006
Email:
r.a.van.der.weijrug.nl
Wat is dit, Wil? Gemaakt in je middelbare schooltijd voor de schoolkrant? Waar het halfslachtig rijmt, rijmt het ook nog eens zeer gemakszuchtig. Alsof het je vlak voor het slapen gaan te binnen schoot dat je nog een gedicht moest maken. Was het soms bedoeld voor plaatsing in de Tina; inhoudelijk sluit het bij de beslommeringen van puberende meisjes aan. Dit maakt die worsteling van die onafhankelijke vrouw nog erger.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)