De witte blinkerd

Voor dag en dauw
waden wij naar de open plek
met trillend zonnestof.
De stilte staat en zingt
zowaar het morgenlof.

Met mijn wortels
in de murmelende stroom,
dat zou een droom zijn.
Ik murmel mee en in mij
wiegt de allereerste boom.

Die excellente
helling boven de boomgrens
is een bekoring
met halverwege een hut
waar mens en vee kan schuilen.

Als een pakpaard
wentel ik mij een weg
naar boven
met ongedekten hoofde
in het torenhoge licht.

Waar de weg scheurt
slurpen wij het water op
dat smaakt naar ijzer
zoals het koele water
van de wezenputten.

Terwijl ik opga
naar wat zich hoog verheft
keert Mirjam om.
Ik sla haar vrolijk springen
gade van steen tot steen.

Ik weet niet
wat ik hier verwacht.
Een topervaring?
Ongenaakbaar de witte
blinkerd in de zon.


ZONNELEEN 30
De sequenties van Amos

Alpinisme mystiek Mirjam

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 8 stemmen 496