rond je hart in steen
heb je alles gezien
mijn blik gebroken
gekeken met mijn ogen
jouw prille groen
de hellingen met puin
waar bloemen gaan verdrogen
ik hak je trekken
uit basalt en
rond je hart in steen
ik snoei je wortels en
jij aast het polderland waar
ooit jouw jeugd verloederde
in pesterij en jij
de klappen kreeg maar
niemand je bemoederde
een eigen weg ben je gegaan
in een ambulant bestaan
als huurder en passant
je vastigheid verkommerde
de dagen grijs versomberden
in uitzichtloze nuttigheid
nu ben je vrij mijn kleuren
zie je wel alleen de felste
zijn verdwenen in de hel
Geplaatst in de categorie: liefde