Netgedichten

netgedicht (nr. 12.387):

Vat de dichter samen

gister dichtte ik over een ster
die in Leiden was verrezen
vandaag heb ik de krant gelezen
en politiek ging alles mij te ver

ik dichtte over rozen en stranden
en over hele verre hete landen
ik rijmde mijn hersens bijeen
en trok ze uit elkander

over pruimen berken en eiken
alles mag je ermee vergelijken
ook witte wieven en hunebedden
konden poëtisch mijn ziel verrijken

vriendinnen uit een ver verleden
wandelden bij mij binnen in het heden
ik meldde slechts de tussenstand
want nergens nog was ik aangeland

bij mij die dichtend afstand nam
in al die woorden strofen en gedichten
rijmen dichten en je pet erbij oplichten
zei mijn vader die even terug kwam

toch is de kern van ploeterend dichten
heel dicht in mijn innerlijk verweven
gedichten zijn het die de druk verlichten
van eeuwig alledaags en tijdelijk beleven

en ach een samenvatting is net als het leven
hij is kort kernachtig en duurt maar even
ook al dicht je dan een leven lang
het blijft een zegen ooit gegeven

hoe open ook ben ik toch verborgen gebleven