Loslaten (Eerste sneeuw)
Misschien laat het zich vermoeden,
Nu het zover is, verse sneeuw,
Vage sporen van bestaan.
Niets hoeft te worden uitgesproken;
Het ligt daar zoals het ligt, wit in
De wereld, nog stil van gedachten.
Valt hier iets te verzwijgen? Dit leest
Zich als een boek, wist letters in
Een oogwenk uit.
Smelt wat zich aandient, ontbloot zich
De aarde, bevriest wat zich heeft
Besloten:
Een woordloos ik, opgesloten in
Het ritme van de winter.
Geplaatst in de categorie: natuur