Je sluimert

Geef het maar toe:
onze wereld is allengs
scheefgezakt in tijd.

Bij onze brillen hapert alles
en oud vel rukt op, daar
ergens onder onze kin
Mijn god, wat maakt het
uit.

Onzegbaar mooi
blijven de dakkapellen van
je ogen.

Ook hoor ik na zoveel jaar
van de liefde boventonen.

En altijd ligt onuitsprekelijk gevlijd
jouw lichaam in een feest
van ronde vorm
te slapen op de bank.

Zo wil ik dat.

Daar lig je dan, mijn liefste,
landschap van mijn leven,
huis van mijn lust en liefde,
bewoonbaarheid.

Zie ook: https://tjootje.auteursblog.nl

Schrijver: Theo van de Wetering, 3 december 2006

tjootje26gmail.com

Biografie van deze schrijver

liefde

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 4 stemmen 602