Netgedichten

netgedicht (nr. 13.577):

vaders zoon bis

het was een jaar, vader
gebroken door ziekte
geteisterd door stilte
met luide brokken protest
tegenover de luwe vreugde
van oef, het is nog niet gedaan

vandaag en hier, vader
vraag ik om vergiffenis
voor moeders enkele tranen
om treurnis die ik haar bracht
die nacht, toen ik jouw naam
spontaan vergeten was
mijn geheugen is niet meer
dan een illusie af en toe

ik kom je ook graag vertellen
over de dochter die je nog niet had
en het dak boven ons hoofd
de koegekleurde nieuwe kat
en de kapper die nog steeds
om te kappen op me wacht

vader, lieve vader
meer dan al ben ik hier
jouw eigen mens
en jij leeft voort
ergens welzeker