Waar duimen kruisten
ik voel je hand
in vingerlang verglijden
lees in afdrukken
de lijnen van je lijden
ik palmde je niet in
daar waar onze duimen
kruisten vonden wij
altijd een nieuw begin
we vouwden samen in
gedachten woord en daad
baden om de hemel die
toch ook voor ons bestaat
ik bracht wolken
in jouw blauwe lucht
maar jij zaaide bloemen in
de tuin waaruit ik was gevlucht
Zie ook: http://home.deds.nl/~wilmelkerrafels/
Schrijver: wil melker, 9 december 2006
Geplaatst in de categorie: liefde