Netgedichten

netgedicht (nr. 13.640):

Hartslag

Donker,
tijd beweegt zonder wil of reden,
zonder geluid.

Dan komen de nachtgestalten
uit hun ijzige holen:
beklemming en angst,
beesten met gloeiende ogen.

De oude wind steekt
zijn misvormde hoofd op
en ratelt met de blinden.

Star wacht het kind
op de ochtend.

Zie ook: http://www.saxbomb.com

Schrijver: Gerard Cornielje, 10 december 2006

gcornielje

tlp.ac

Geplaatst in de categorie: emoties

angst

4.0 met 18 stemmen

616

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:: Yur
Datum:: 10 december 2006; Menig vroeg volwassen kind heeft de apocalips niet afgewacht. Alleen de sterken van geest bleven gewoon doordichten, ofschoon ik voor de eersten altijd het eerst mijn pet afneem, ook al wilde de poëzie de dichter niet redden.
Kijkend in deze poëtische spiegel gruw ik van zijn horror en huiver ik van zijn onschijnbare, fragiele schoonheid. Soms redt een dichter de poëzie. En daarmee ook zichzelf.
The show must go on!

Geef je reactie op deze inzending: