Schilderij van een mij onbekende vrouw
Naakt, de benen opgetrokken en de dijen
licht gespreid, zit zij blank en bruin en rose
op de ronde rode tafel: vleesgerecht ons toebereid?
Door wie wordt zij aangeboden of biedt
zij zich aan? Men weet niet of zij
van zichzelf is of dat iemand haar mag slaan.
Met grote zwartgeverfde ogen staart zij
omlaag als in de rouw, hoofd gebogen naar het
aan haar meest gewilde: haar zachte vouw.
Maar met een rank, gebogen been onthoudt zij ons
daarop het zicht en laat ons in het
ongewisse hoe zij daar is: donker, licht?
Het bleekblauw haar wekt geen verbazing:
het hoofd blijft koel, verdwazing ongewenst.
Kan op haar worden geboden in een ’huis clos’
waar de genooden rijk zijn en verflenst?
Ik dacht dat ik voor haar op tafel een mooi
blauw boekje had geschilderd met wijze
spreuken tegen pijn. Ik zie nu dat het even goed
een bankbiljet zou kunnen zijn.
Inzender: gerard kind, 4 januari 2007
Geplaatst in de categorie: erotiek