inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 14.629):

Elisabeth

mijn grootmoeder kon regen dragen
en waarschijnlijk heb ik dat
van haar geërfd

ze kon in haar lichaam kruipen
en in de urne van dagenlange stilte
wanneer waarheid een leugen werd

ik vroeg me dan af
hoe ze in de ogen van duisternis
woorden kon loslaten

die, merkwaardig genoeg,
onder zolen kraakten, al was de winter
nog net niet bewoonbaar

mijn grootmoeder verdween
ik draag de emmers nu


Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/

Schrijver: kerima ellouise, 16 februari 2007


Geplaatst in de categorie: psychologie

4.1 met 18 stemmen aantal keer bekeken 550

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Hilly Nicolay, 14 jaar geleden
Hoe jij het in liefde schreef en las.
jos zuijderwijk, 18 jaar geleden
Subliem: losgelaten woorden die onder zolen kraakten. Ik blijf herlezen - tot ik me zo'n woord voel, voor heel even.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)