Bezoek van een oorlogskind
ze is nog zoveel
een blos en twee parels
met glazen geduld
lacht ze verloren jaren
zo lijkwit weg
voorbij dat weerloze
is ze zachter dan het wijsje
van de laatste mars
zijn scherven resten
aan haar voeten
dit is het einde
van haar radeloosheid
en nog het enig lawaai
met haar lach
ruik ik de bloemen
blader in de thee en
kijk naar de tuin
ik zie een witte duif
spelen met een mus en
roep , vlieg mee meisje ,
vlieg mee
je mag weer even zijn
wie je was kind
Geplaatst in de categorie: actualiteit