Netgedichten

netgedicht (nr. 16.256):

in het huis der wezen

achtergelaten
en nauwelijks
te genezen

prevelt de schaduw
uur na uur
de bastaards uit
het stof

ik tel mijn twijfels
van onvermogen

wanneer de dag
nog drupt in het
vermolmd gegroet
van vergiffenis

het was op
een nacht als deze

ik zag een wandelaar
in de regen en een wereld
van waanzin

het was stil
zo rond middernacht
omheen mijn wenen