Netgedichten

netgedicht (nr. 16.707):

klein drama

kleine stapjes op het tapijt
zo stil dat niemand kijkt
de kleine val niet ziet
van een mens in opbouw
te wankel voor verticaal

het groot geluid, daar
waar de zachte schedel kraakt
tegen het houten geweld van
de schuldige eiken kast
zonder waarde, zeker na vandaag
klaar voor de brandstapel
en dan opnieuw de stilte

geen wijzende vingers
slechts troostarmen
wat koude koffiekoeken
aarde die alweer moet dekken
wat bedachtzaam zal vergeven
omdat de tijd verder tikt

Zie ook: http://vlinderman.blogspot.com

Schrijver: Frans Vlinderman, 27 juli 2007

frans_vlinderman

vlinderman.be

Geplaatst in de categorie: verdriet

drama

kind

troost

1.0 met 9 stemmen

829

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:: Frans Vlinderman
Datum:: 30 juli 2007
Email:: frans_vlindermanvlinderman.be; Het zijn de kleine drama's elke dag in de krant die me noopten er dit gedicht over te schrijven. Dat het ontroert, dat vind ik mooi meegenomen. Bedankt, Hannah Rozetta

Naam:: hannah rozetta
Datum:: 29 juli 2007; Wat diep verdrietig, ik ben zeer geraakt.
Bovendien is dit ook nog ontroerend verwoord.

Geef je reactie op deze inzending: