het derde kind
ze is de tachtig ruim gepasseerd,
en nu toch wit en broos geworden,
de moeder van vijf kinderen,
geboren uit een vorige eeuw
van sterke, onafhankelijke vrouwen,
ze tennist, zwemt en fietst
en ontbijt alleen, iedere morgen
hij zou nu bijna negentig zijn,
is slechts grijs en broos geworden,
de vader van vijf kinderen,
deze man uit een vroeger eeuw,
van dominee en Domela,
nu rust hij in zijn graf,
slaapt dag en nacht alleen
als derde kind herhaal ik
uit herinnering hoe zij samen
in het wankele bootje stapten,
voor hun onvoltooide reis vol
van regen, storm, hagel en donder,
tot de wind tenslotte liggen ging
en het scheepje begon te koersen
op een innerlijk kompas
wat mij nu elke dag nog treft
als een onzichtbaar wonder,
maar wat ik, eeuwig ongelovig,
wel weet, maar nooit zal begrijpen:
telkens wanneer er schipbreuk dreigde,
stapte hun god op de brug
Geplaatst in de categorie: ouders