inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 155):

Voorbij

Tederheid in je handen
lieflijk gezicht
Stralend witte tanden
eindelijk gezwicht

Goedheid is je streven
vriendelijk van aard
alles kan je vergeven
eindelijk bedaard

De twinkels in je ogen
de lach om je mond
Ik heb tegen je gelogen
de cirkel is weer rond

Probeer te vergeven
een verkeerde stap
Een fout voor het leven
niet eens voor de grap

Het spel is voorbij
de winnaar is bekend
Ik sluit weer aan in de rij
zoals ik al te lang ben gewend

Schrijver: Bram Siertsema, 3 november 2001


Geplaatst in de categorie: verdriet

3.4 met 175 stemmen aantal keer bekeken 42.726

Er zijn 4 reacties op deze inzending:

josephine carty, 20 jaar geleden
het gedicht raakt je echt. ik voelde gewoon een koude rilling over m'n lijf lopen..
Ðenis, 20 jaar geleden
Super, echt een heel mooi gedicht.
astrid, 23 jaar geleden
Ik wil alleen maar even zeggen dat ik het een heel mooi gedicht vind.
Denise, 23 jaar geleden
hey hey... Echt een mooi gedicht! Je kan er alles bij voelen..
verdriet om iemand die je pijn heeft gedaan of iemand die je hebt verloren..
:) echt mooi!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)