Netgedichten

netgedicht (nr. 17.334):

bekentenis

vingers vol
zwarte vlekken tikken
de vloedgolf op mijn lijf

dwingen tot woorden
en verdraaide schaduwen
onder een bewolkte lucht

ik zink
naadloos van dag naar nacht
wanneer honderd ogen van de zee
mij verdoven

met ijzige koude
als gehuil van stilte

het is niet jouw tijd
die me alles vertelt
noch de adem van het scherpe water

het is de bekentenis in de wind
geen woorden van kamer tot kamer