zonnewit

dat ik verdwaal
in poëzie

en stemmen hoor in woorden
vragen aan de dag

dat je dan glanst
vast aan het licht
en zonnebloemen

als een lentedorp
in strohoedgeel

diep in oneindigheid
de groet aan bogen
- zonder schaduw -

en aan gekleurde krekels in geknotte bomen
die gezichten naar de deuren
dragen

dat ik verstil
uit verte, golf na golf

lach en huil
meer dan ooit

meer dan meeuwen

Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/

Schrijver: kerima ellouise, 18 oktober 2007

miemakehotmail.com

zonnewit

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.7 met 30 stemmen 779