inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 17.748):

vroeg, of later

stil
te ver van spreken
en het naar buiten kijken

adem ik nauwelijks
de dag nog in

misschien is mijn geest te traag
of weigeren mijn handen het veranderen
van de nacht

er is leegte
er is najaar

en in het heengaan
van ieder ongeboren uur

zie ik leugens
menselijk en met wind
bekleed

geen vingertop raakt mijn ogen
de regen des te meer


Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/

Schrijver: kerima ellouise, 22 oktober 2007


Geplaatst in de categorie: psychologie

3.7 met 31 stemmen aantal keer bekeken 753

Er zijn 3 reacties op deze inzending:

julius dreyfsandt, 18 jaar geleden
Echte poezie, kan niet anders zeggen.
Adeleyd, 18 jaar geleden
Heel mooi de herfstsfeer getekend!
Wind en regen zijn er vaak, ook in de ziel.
Rudolf, 18 jaar geleden
De laatste 2 regels vertellen een heel verhaal. Wederom een juweeltje.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)