Netgedichten

netgedicht (nr. 18.371):

kom maar

mijn handen steek ik uit
gedragen door vragende armen
kom maar, fluistert mijn stem
ik til je naar mijn rozenbed
zal je tere huid verwarmen

ik strijk langs je kwetsbaar lijf
mijn ogen op je gericht
verlegen zie je naar binnen
dat verraadt je glimlachend gezicht

kom maar, fluistert mijn stem
voel de stilte in ons dalen
kijk ook naar mijn rimpels
ze tonen de zachtheid
geboren uit sprakeloze verhalen