daarboven de wind
telkens opnieuw de zee
’s nachts, traag voorbij
mijn oog
alleen al dit woord
beweegt mijn armen
naar de horizon
gebouwd in schelpen;
purperrood
ik heb mijn huis
nooit geweten noch
het wentelen van de vlakte
ik weet slechts dat ik drijven moet
met de zee als wimpel
aan het roer
foto Robin ©
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/
Schrijver: kerima ellouise, 3 februari 2008
Geplaatst in de categorie: psychologie