Zo vreemd, die hunkering...
Er is iets achter alles wat we hier ervaren:
een vreemde hunkering naar licht en troost,
naar diep geborgen zijn, naar echt begrepen,
maar door ons jachtig leven zelden klaar.
We rennen dan van hier naar daar
en voelen ons gewichtig door de daden
maar zien niet echt hoe alles ons gegeven is
en dat ons zwoegen vaak maar lucht is, ijdelheid.
We leven hier maar voor een korte tijd
en menen dat 't niet lang meer duren zal
tot alles is begrepen, ja verklaard.
Maar komt dit ooit, dit heldere beseffen
dat enkel maar de liefde leven baart?
Geplaatst in de categorie: liefde