Na een drukke avond
Het afscheid was doordrenkt met weemoed
ik wacht nu op een bus die niet meer komt
ik warm me aan 't ijs
een kater in een nacht die nooit vervliedt
het denken van de bomen is een spel
dat ik van jongsaf kritisch heb bekeken
ik luister naar de stemmen in m'n buik
die gonzen als de bijen in een boomgaard
ik loop nu langs een weg die er niet is
de stemmen slapen nu maar wakker is mijn oor
dan val ik in een put, wel honderd meter
ik zit rechtop in bed en voel het hete zweet
ze zegt: 't is drie uur
je moet me niet meer slaan
Inzender: Hans van Weely, 24 februari 2008
Geplaatst in de categorie: afscheid