gesprek met de vos ( 1 )
ik neem het oude uur
van nacht naar dag
de hemel vonkt nog na
duindoorn bloesemt
als ik voor het hol
mijn stem ondergronds
in echo’s laat klinken
`ik ben hier, kom maar
of zal ik naar binnen komen,
overal rondneuzen, de
pislucht en veren doden’
`nee, ga weg,’ zegt de vos
`ik ruik je oude adem en
het gevaar van mensenvlees’
verschroeid ons eigenlijke
mijn paleis is het marmer
van de golven uit zeeschuim
`ik ben de vos’, terwijl hij
likkebaardend het zonlicht
verwelkomd en sterfelijkheid
aan mij uitlegt alsof het zou
moeten ontroeren, ik breek
het gesprek en kijk in zijn
diamantzuiver geslepen ogen
zijn vacht ruist zachtjes in de
zeebries, hij wacht tot mijn
zintuigen scherpte waarnemen
ik neem het oude uur
van nacht naar dag
de vos is sluw en spreekt in
een pose waarin rankheid en
lichte arrogantie mij verrassen
Zie ook: http://riegpoezie.blogspot.com
Schrijver: Rieg, 28 februari 2008
Geplaatst in de categorie: natuur