inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 19.546):

De Lente

Nog gehuld in ijzig zwijgen,
zie ik de vorst zijn witte rijp
over dak en tak verspreiden.
Maar spoedig kom ik en ga zwaaien
met mijn gouden toverstaf,
ik zal de vorst zijn kracht ontnemen,
tegen mij legt hij het af.
Ik doe opnieuw de knoppen zwellen
totdat elk zich mooi ontvouwt;
zij zijn de boden die vertellen
dat niets mijn komst nog tegenhoudt.
Dan zullen Bloem- en bloesemgeuren,
zich spreiden over stad en land,
de tuinen staan in vele kleuren,
de dotters aan de vijverkant.
De vogels vlechten weer hun nesten,
de lammeren zullen vrolijk zijn,
en de mens volop genieten
wanneer ik met mijn staf verschijn.

Schrijver: Aad, 3 maart 2008


Geplaatst in de categorie: natuur

2.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 300

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)