Netgedichten

netgedicht (nr. 19.717):

geloven in de stilte

en met mijn handen
stil binnenin, schep ik los
wat aarde

nog warm
van zon en zegen

zodat je weet
dat wat zij schonk als eeuwigheid
zal leven

diep uit haar
naar jou

zo mooi in 't hart
neergestreken

opgedragen aan F. en H.

Schrijver: kerima ellouise, 7 maart 2008

miemake

hotmail.com

Geplaatst in de categorie: overlijden

geloven in de stilte

3.0 met 23 stemmen

1.872

Er zijn 4 reacties op deze inzending:

Ivan Grud, 17 jaar geleden

Ellouise allereerst gefeliciteerd met je 4e plaats in de top tien, op naar de eerste,
ook dit gedicht getuigt weer van je kunnen!

Hanny, 17 jaar geleden

Hoe mooi geschreven, in stilte gelezen.
De eerste strofe een juweeltje!

Fari Sohi, 17 jaar geleden

Zo sereen en rustgevend in alle pracht.

hebus, 17 jaar geleden

Huwelijk als zegen en innerlijk moment. zalig gelegenheidsgedicht.

Geef je reactie op deze inzending: